Wersja z 21:46, 23 mar 2010 edytuj Mrnr84201 (dyskusja \| edycje) Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP, Patrolujący 25 509 edycji nowe cytaty ← poprzednia edycja		Wersja z 21:11, 18 kwi 2013 edytuj anuluj edycję Mrnr84201 (dyskusja \| edycje) Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP, Patrolujący 25 509 edycji przen. cytatu następna edycja →
Linia 1: [[Plik:Zygmunt II August.jpg\|~~200px\|thumb~~mały\|Zygmunt II August]] '''[[w:Zygmunt II August\|Zygmunt II August]]''' (1520–1572) – król Polski i wielki książę litewski od 1548 roku, ostatni z dynastii Jagiellonów. * Nie jestem królem sumień waszych. Linia 5: * Te sokoły mnie zgubią. Opis: o swoich kochankach: Zuzannie Orłowskiej, Annie Zajączkowskiej i Barbarze Giżance Źródło: [[Stanisław Grzybowski]] ''Dzieje Polski i Litwy (~~1506-1648~~1506–1648)'', Kraków 2000. ==Cytaty o Zygmuncie Auguście== Linia 12: ** Zobacz też: [[demokracja szlachecka]] * Ostatni z Jagiellonów fundował ludwisarnie (w Krakowie i Wilnie), interesował się produkcją dział oraz współczesną sztuką wojskową. Był wreszcie założycielem pierwszej polskiej marynarki wojennej na Bałtyku. (...) Czuł się niewątpliwie władcą dziedzicznym, a nie obieralnym. Zygmunt August rządził zręcznie, ale jak autokrata, umiał też w razie potrzeby zdobyć się na surową stanowczość (...). ** Autor: [[Janusz Tazbir]] * Polacy mają takiego króla, jakiego Platon, Arystoteles, Ksenofont oraz cały zastęp filozofów i prawodawców wyobrażali sobie jako władcę doskonałego i jakiego pragnie natura i sam Bóg. ** Autor: [[Wawrzyniec Goślicki]], ''De optimo senatore'' (1568) * Zygmunt August łączył litewski upór dziadka Kazimierza z włoską subtelnością Sforzów; gospodarność matki i babki z Jagiellońskim humanitaryzmem.

Zygmunt II August: Różnice pomiędzy wersjami