Waldemar Chrostowski: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
przen. cytatu
nowe cytaty
Linia 1:
'''[[w:Waldemar Chrostowski (biblista)|Waldemar Chrostowski]]''' (ur. 1951) – polski duchowny katolicki, profesor nauk teologicznych, nauczyciel akademicki, członek Polskiej Akademii Nauk, przewodniczący Stowarzyszenia Biblistów Polskich, były współprzewodniczący Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów.
 
== Wypowiedzi ==
{{IndeksPL}}
[[Plik:Waldemar Chrostowski.jpg|mały|<center>Waldemar Chrostowski</center>]]
Linia 20:
** Źródło: ''Bóg, Biblia, Mesjasz'', wyd. „Fronda”, Warszawa 2006, s. 14
 
* Momentem przełomowym była katastrofa smoleńska, która w środowiskach wrogich Kościołowi wyzwoliła nową furię. Wkrótce nastąpiły dwa wydarzenia, na które duchowieństwo i wierni nie zareagowali z dostateczną siłą: sprawa obecności Krzyża na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie oraz niedoszła nominacja prałata Żarskiego na biskupa polowego. Na bluźnierstwo skierowane przeciw Krzyżowi nie zareagowaliśmy wystarczająco mocno. Zablokowanie nominacji prałata Żarskiego i pozbawienie go funkcji Wikariusza Generalnego - Zastępcy Biskupa Polowego WP przez MON, z niewątpliwym udziałem Kancelarii Prezydenta w podjęciu tej decyzji, upewniło władze świeckie, że mogą być bezkarne.
** Źródło: [http://www.pch24.pl/trwa-ostra-walka-panstwa-z-kosciolem,1239,i.html ''Trwa ostra walka państwa z Kościołem'', pch24.pl, 29 marca 2012]
** Zobacz też: [[katastrofa smoleńska]]
Linia 57:
* Żydzi bardzo przyzwyczajeni są do haggad, czyli specyficznego – czasami nie dbającego o fakty, a nawet je przeinaczającego – opowiadania o przeszłości, opowiadania, które wyraża bardziej to, co oni myślą o świecie, niż to, co się wydarzyło naprawdę.(...) Rabin [Byron] Sherwin rzetelnie opisał to zjawisko (...) Zdarza się, że „haggada Holocaustu” przybiera ogromne rozmiary i odkrywa ogromne pokłady niechęci wobec wszystkich innych, szczególnie katolików i Polaków. Przykładem może być powieść ocalałego z Treblinki Martina Graya zatytułowana „Wszystkim, których kochałem”, uchodząca przez długi czas za „tekst kanoniczny”. Stała się światowym bestsellerem, przeczytało ją ponad 30 mln ludzi, zrealizowano na jej motywach serial fabularny. Potem okazało się, że powieść jest apokryfem, gdyż Gray nigdy w Treblince nie był. Jako dokument traktowano również powieść Jerzego Kosińskiego „Malowany ptak”, w której w bardzo negatywnym świetle – jako antysemitów i degeneratów – przedstawił polskich chłopów, którzy mieli się nad nim znęcać i dręczyć go. Po wielu latach okazało się, że to właśnie owi opisani przez Kosińskiego chłopi uratowali jego i jego rodzinę, ryzykując własną głową, gdyż za ukrywanie Żydów groziła im oraz ich rodzinom kara śmierci. Przykładów takich i podobnych opowieści, które nie były opisem faktów, lecz zmyśleniem odzwierciedlającym określoną świadomość, można przytoczyć więcej.
** Źródło: ''Kościół, Żydzi, Polska'', Warszawa 2009, ISBN 9788360335536, s. 435–436.
 
==O Waldemarze Chrostowskim==
* Przy lekturze książki ks. Chrostowskiego „Kościół, Żydzi, Polska” często miałem wrażenie, iż żyjemy z autorem w dwóch różnych światach, a może nawet należymy do różnych Kościołów.
** Autor: [[Józef Życiński]], [http://wyborcza.pl/1,76842,6435212,Daleko_od_Jana_Pawla_II.html ''Daleko od Jana Pawła II'', wyborcza.pl, 29 marca 2009]
 
* Uczestnikom dialogu chrześcijańsko-żydowskiego agresywne i obraźliwe sądy ks. Chrostowskiego są od lat znane i przez nich ignorowane. Tych „ekspertów” od spraw żydowskich, którzy z gracją sprowadzają zaangażowanie Żydów w dialog do prób wyłudzenia miliardów dolarów, jest tak wielu, że jeden mniej lub więcej nie robi różnicy. Ale ks. Chrostowski wyrządza moralną szkodę wielu polskim katolikom, których utwierdza w antyżydowskich fobiach, podsuwając im racje, dlaczego teraz mogą już nie lubić Żydów z „czystym sumieniem”. Wielu żywiących wobec Żydów negatywne uczucia uważało dotychczas za stosowne wspomnieć o tym na spowiedzi. Teraz otrzymali od ks. Chrostowskiego generalną absolucję.
** Autor: ks. dr [[Janusz Salamon]], rozmowa Katarzyny Wiśniewskiej, [http://wyborcza.pl/1,76842,6462929,Rozgrzeszanie_antysemityzmu.html#ixzz2LxXjpUWy ''Rozgrzeszanie antysemityzmu'', wyborcza.pl, 5 kwietnia 2009]
 
* W publikacji poświęconej kwestii dialogu katolicko-żydowskiego osobnej uwagi wymaga język. Czasem dominuje w nim bezinteresowna agresja, gdy autor pisze o „politycznej koszerności”, czasem nieskrępowana gra skojarzeń, gdy do znudzenia powtarza, iż słowo „Żyd” kojarzy mu się ze słowem „komunista”. Nasza gra skojarzeń świadczy o nas. Język łatwych oskarżeń rani natomiast choćby wtedy, gdy Autor w wielu miejscach mówi z sarkazmem o „religii Holocaustu” i z zapałem rozwija sugestię, iż Muzeum Holocaustu w Waszyngtonie stanowi największą świątynię tego kultu. Wyobraźmy sobie, że ktoś z zagranicznych komentatorów pisałby z podobnym sarkazmem o ofiarach Katynia lub więźniach Auschwitz. Podobny język dyskwalifikowałby go automatycznie jako potencjalnego uczestnika dialogu o tragediach drugiej wojny światowej.
** Autor: [[Józef Życiński]], [http://wyborcza.pl/1,76842,6435212,Daleko_od_Jana_Pawla_II.html ''Daleko od Jana Pawła II'', wyborcza.pl, 29 marca 2009]