Jan Parandowski: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
+ |
+1, drobne merytoryczne, formatowanie automatyczne |
||
Linia 1:
[[Plik:PL Warsaw Stare Powązki jan parandowski.jpg|mały|<center>Nagrobek Jana Parandowskiego<br />na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie</center>]]
'''[[w:Jan Parandowski|Jan Parandowski]]''' (1895–1978) – polski pisarz.
==''Godzina śródziemnomorska''==
<small>(PIW, Warszawa 1956)</small>
* Poezja jest stara jak świat i skończy się dopiero razem z nim.▼
** Źródło: s. 156
* Wynaleziono pług, aby zaspokoić głód chleba. Wynaleziono poezję, aby zaspokoić głód piękna.▼
** Źródło: s. 192
==Inne==
* Każdy nosi w sobie i zawiłość dziejów, i możliwą, a nie spełnioną odmianę swego losu.
** Źródło: „Twórczość”, t. 26, wyd. 5–8, RSW „Prasa-Książa-Ruch”, 1970, s. 13.
* Na początku był Chaos. Któż zdoła powiedzieć dokładnie, co to był Chaos? Niejedni widzieli w nim jakąś istotę boską, ale bez określonego kształtu. Inni – a takich było więcej – mówili, że to wielka otchłań, pełna siły twórczej i boskich nasieni, jakby jedna masa uporządkowana, ciężka i ciemna, mieszanina ziem, wody, ognia i powietrza.
** Źródło: ''Mitologia''
** Zobacz też: [[chaos]]
* (...) nie zemsta jest słodka, ale przebaczenie. Zemsta niszczy zarówno wroga, jak i nas samych, nas samych o tyle groźniej, że pustoszy naszą duszę, gdy wrogowi możemy odpłacić tylko szkodą cielesną. Przebaczenie nas pomnaża.▼
** Źródło: ''Luźne kartki'', Ossolineum, 1967, s. 144.
* Podobno jakiś Chruścik czy Chruszczyk powiedział coś okropnego o Stalinie.
** Opis: w rozmowie telefonicznej po referacie [[Nikita Chruszczow|Nikity Chruszczowa]] na XX zjeździe KPZR, czerwiec 1956.
** Zobacz też:
* W mowie potocznej przejawiają się wszystkie ludzkie temperamenty, wady i cnoty, zawody, ułomności, dziwactwa.
▲* Poezja jest stara jak świat i skończy się dopiero razem z nim.
** Źródło: ''Alchemia słowa'', wyd. Czytelnik, Warszawa 1986, s. 201.
** Zobacz też: [[język potoczny]]
▲* Wynaleziono pług, aby zaspokoić głód chleba. Wynaleziono poezję, aby zaspokoić głód piękna.
* Zanim komuś odbierze się to, co uważa on za najdroższe, wypada najpierw pomyśleć, czy ma coś lepszego do ofiarowania.
** Źródło: ''Niebo w płomieniach''
▲* Zemsta niszczy zarówno wroga, jak i nas samych, nas samych o tyle groźniej, że pustoszy naszą duszę, gdy wrogowi możemy odpłacić tylko szkodą cielesną. Przebaczenie nas pomnaża.
* Ziemia, przebiegając przestworza, stygnąc i marszcząc swe oblicze, starzeje się, a życie jest dla niej zawsze jednakowo młode i niedoświadczone. Każdy bowiem człowiek przeżywa te same wzruszenia i uczucia, opanowany błogosławionym złudzeniem, że nikt tak jako on nie kochał.
| |||