Rewolucja w Egipcie (2011): Różnice pomiędzy wersjami

* Najlepsze, co może zrobić Zachód, to wzywać do pokojowych reform, przestać straszyć przejęciem władzy przez tzw. islamistów i skończyć z tolerowaniem dalej reżimu Mubaraka.

** Autor: Gerd Nonneman, ekspert ds. Bliskiego Wschodu z londyńskiego Chattam House, dyrektor Instytutu Arabskiego na University of Exeter.

 

* Nie chodzi wyłącznie o domaganie się głowy Mubaraka, ale również o demontaż skorumpowanego systemu opartego na klientelizmie, torturach i zorganizowanej kradzieży.

 

* Dyktator żadnego kraju na Bliskim Wschodzie nie może teraz spać spokojnie. Skoro udało się w zasadzie bez rozlewu krwi obalić potężnego Hosni Mubaraka, to znaczy, że jego los może podzielić każdy. Są jednak tacy, który czują się bezpieczniej. I tacy, którzy jednak boją się bardziej

 

* Dziś głos ludu egipskiego został wysłuchany. Odpowiedzialność polityczna wzięła górę, a decyzja podjęta przez prezydenta Mubaraka powinna ułatwić demokratyczne przemiany bez dalszej przemocy. Jestem przekonany, że jest to historyczny dzień.

 

* Hegemonia amerykańska w regionie została naruszona, ale nie złamana. Postdespotyczne rządy będą prawdopodobnie bardziej niezależne, przyniosą świeży i wywrotowy system demokratyczny oraz, miejmy nadzieję, zapisanie w nowych konstytucjach potrzeb społecznych i politycznych. Jednak wojskowi w Egipcie i Tunezji zadbają, by nie doszło do żadnych nierozważnych ruchów.

 

* Jeśli to jest rewolucja, to jaka? Demokratyczna, w kraju bez doświadczeń demokratycznych, tak jak my je rozumiemy w świecie zachodnim? Chyba na razie można by ją nazwać rewolucją ludową. To dla ludu nie jest dobra wiadomość. Lud zrobił swoje i będzie musiał odejść.

 

* Naród egipski przemówił, jego głos został wysłuchany i Egipt nigdy już nie będzie taki sam. Ustępując z urzędu, prezydent Mubarak odpowiedział na głód zmiany odczuwany przez Egipcjan.