Benh Zeitlin: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Amerykańscy filmowcy" za pomocą HotCat |
m + cyt z zdublowanego + , drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
'''[[w:Benh Zeitlin|Benh Zeitlin]]''' (ur. 1982) – amerykański filmowiec, kompozytor, animator, założyciel niezależnej grupy artystycznej Court 13, laureat nagrody na festiwalach w Sundance i
* Gdy masz sześć lat, nie wiesz jeszcze nic na temat życia ani nie znasz sposobów racjonalizowania swoich emocji. Tkwisz w absolutnie wrażeniowej przestrzeni i to tej polityce się poddajesz. Wszystko jest proste i czyste – znacznie prawdziwsze niż to, z czym obcujemy na co dzień jako dorośli ludzie, obudowani konkretnym systemem, wartościami, tradycjami czy zależnościami.
** Źródło: Anna Bielak, [http://www.dwutygodnik.com/artykul/4007
* Należy go [film] kręcić niejako zgodnie z tym, jak płynie życie jego bohaterów i większość rzeczy na planie robić własnymi siłami. Nigdy nie jest on gigantycznym konstruktem wypełnionym tysiącami statystów i technicznych. Trzeba czerpać siłę z chaosu, wprowadzić go niejako w system krwionośny filmu i odpowiednio wykorzystać jego potencjał. Nasze nastawienie zakłada rezygnację z filmowej precyzji i zastąpienie jej siłą mięśni, fizyczną pracą wyciskającą siódme poty z każdego, kto próbuje zapisać na taśmie ulotne wrażenia… Więcej tu przypadku niż decyzji i testowania pierwotnych założeń. Główną rolę zawsze odgrywa proces zainicjowany decyzją, że przeżycie przygody wraz z bohaterami własnego filmu jest nie tylko środkiem, ale i celem reżysera.
** Źródło: Anna Bielak, [http://www.dwutygodnik.com/artykul/4007
** Zobacz: [[film]]
* Uwielbiam w kinie to, że fabuła filmu jest przestrzenią do dyskusji nad najpoważniejszymi kwestiami tego świata. Lubię zadawać pytania, na jakie ani nauka ani religia nie są w stanie udzielić odpowiedzi. Nie chcę tego za nie robić, ale cenię sobie możliwość wkładania kija w mrowisko i poruszenia niewygodnych czy trudnych do zdefiniowania aspektów rzeczywistości.
** Źródło: Anna Bielak, [http://www.dwutygodnik.com/artykul/4007
* W kręgu moich estetycznych inspiracji na pewno kryje się zaś fantasmagoryczna twórczość Emira Kusturicy i jego „Czarny kot, biały kot”. Specyficzny chaos, który odnajduję w jego filmach, ogromnie mnie inspiruje. Bardzo cenię też styl gry aktorskiej w filmach Johna Cassavetesa, ale i zwartą konstrukcję narracyjną typową dla amerykańskich komedii z lat czterdziestych (mam tu na myśli filmy Franka Capry i Johna Sturgesa).
** Źródło: Anna Bielak, [http://www.dwutygodnik.com/artykul/4007/ ''Wędrówka wspomnień''], Dwutygodnik.com nr 93/2012
| |||