Wersja z 21:28, 26 paź 2012 pokaż źródło Jan Pleogit (dyskusja \| edycje) Patrolujący 9816 edycji Nie podano opisu zmian ← poprzednia edycja		Wersja z 18:48, 28 paź 2012 pokaż źródło Mrnr84201 (dyskusja \| edycje) Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP, Patrolujący 25 627 edycji m int. następna edycja →
Linia 30: * Czuje się już znacznie lepiej. Wody w pobliżu Soczi są bardzo dobre i zapobiegają sklerozie, neurozie, ischiasowi, podagrze i reumatyzmowi. Czy nie powinieneś tu przysłać swojej żony? Opis: w liście do [[Wiaczesław Mołotow\|Mołotowa]]. Źródło: Simon Sebag Montefiore, ''Stalin. Dwór czerwonego cara'', tłum. M. Antosiewicz, wyd. Magnum, Warszawa 2008, str. 77. * Dla sowieckiego żołnierza ucieczka z pola walki wymaga więcej odwagi niż stanięcie do niej! Linia 69: ** Zobacz też: [[wojna]] * Ludzie potrzebują cara, którego mogą czcić, dla którego mogą żyć i pracować. (...) Ludzie rosyjscy są monarchistami. ** Źródło: Edvard Radzinsky, ''Stalin: The First In-depth Biography Based on Explosive New Documents from Russia's Secret Archives'', Anchor Books, Londyn 1997, str. 323. Linia 202: * '''Stalin''': Nie, nie jesteście Chruszczow... Taki a taki mówi, że nie.<br />'''Chruszczow''': Jak mogliście w to uwierzyć? Moja matka jeszcze żyje. Sprawdźcie. Opis: rozmowa, która odbyła się na plenum partyjnym w 1937 r. w trakcie tzw. „operacji polskiej” (podczas której rozstrzelano 110 000 polskich komunistów i członków ich rodzin), po tym jak Chruszczow został zadenuncjowany jako „Polak”. Stalin w tym przypadku dał za wygraną, ale nie przestał sprawdzać swojego najbliższego otoczenia. Jego paranoja na punkcie polskich szpiegów nie znała granic. Źródło: [[Simon Sebag Montefiore]], ''Stalin. Dwór czerwonego cara'', tłum. M. Antosiewicz, wyd. Magnum, Warszawa 2008. {{wulgaryzmy}} Linia 278: ** Źródło: [[Simon Sebag Montefiore]], ''Stalin. Dwór Czerwonego Cara'', tłum.M. Antosiewicz, wyd. MAGNUM, Warszawa 2008. * Wszyscy XX-wieczni autokraci, poczynając od Mussoliniego i Atatürka, który wyłonił się z gruzów otomańskiego imperium , po Stalina Hitlera i Mao Tse-Tunga, naśladowali Bonapartego -– prekursora i wzorca współczesnych tyranów. W ich ślady poszli pomniejsi despoci -– Sukarno w Indonezji, Ho Chi Minh i Pol Pot w Indochinach, Naser i Saddam na Bliskim Wschodzie, Peron i Castro w Ameryce Łacińskiej, Kadafi, Bokassa i Idi Amin w Afryce. Wszystkie te ponure postacie dopuszczające się najstraszliwszych bestialstw, począwszy od ludobójstwa, a skończywszy na ludożerstwie, były w gruncie rzeczy groteskową parodią korsykańskiego mistrza. Autor: [[Paul Johnson]], ''Bohaterowie'', wyd. Świat Książki, Warszawa, 2009, ISBN s. 312, tłum. Anna i Jacek Maziarscy Zobacz też: [[Benito Mussolini]], [[Mustafa Kemal Atatürk]], [[Józef Stalin]], [[Mao Zedong]], [[Napoleon Bonaparte]], [[Ho Chi Minh]], [[Gamal Abdel Naser]], [[Saddam Husajn]], [[Juan Peron]], [[Fidel Castro]], [[Muammar al-Kaddafi]], [[Jean-Bedel Bokassa]], [[Idi Amin]] Linia 351: [[az:İosif Stalin]] [[id:Josef Stalin]] [[bg:Йосиф Сталин]]▼ [[bs:Josif Staljin]] ▲[[bg:Йосиф Сталин]] [[ca:Iósif Stalin]] [[cs:Stalin]] Linia 363 ⟶ 364: [[eo:Josif Stalin]] [[fa:ژوزف استالین]] [[idko:~~Josef~~이오시프 ~~Stalin~~스탈린]] [[is:Jósef Stalín]] [[it:Stalin]] [[he:יוסיף סטלין]] [[ka:სტალინი]] ~~[[ko:이오시프 스탈린]]~~ [[lt:Stalinas]] [[hu:Joszif Visszarionovics Sztálin]]

Józef Stalin: Różnice pomiędzy wersjami