Róża Luksemburg: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Więźniowie Cytadeli Warszawskiej" za pomocą HotCat |
nowe cytaty |
||
Linia 1:
[[Plik:Rosa Luxemburg.jpg|mały|<center>Róża Luksemburg]]
'''[[w:Róża Luksemburg|Róża Luksemburg]]''' (1871–1919) – polska działaczka żydowskiego pochodzenia, ideolog polskiego i niemieckiego ruchu robotniczego.
* Akumulacji kapitału nie tylko nie można przedstawić, gdy zakłada się wyłączne i absolutne panowanie kapitalistycznego sposobu produkcji, lecz co więcej, bez środowiska niekapitalistycznego jest ona w ogóle nie do pomyślenia.(...) Zrozumienie specyfiki kapitalizmu leży w dialektycznej sprzeczności polegającej na tym, że akumulacji kapitału potrzebne jest do jej ruchu otoczenie niekapitalistycznych formacji społecznych i że tylko w stałej wymianie materii z nimi postępuje ona naprzód i trwać może tylko tak długo, jak długo znajduje to środowisko.
** Źródło: ''Akumulacja kapitału. Przyczynek do ekonomicznego wyjaśnienia imperializmu'', PWN, Warszawa 1963, str. 462–463.
** Zobacz też: [[kapitalizm]]
* Bierny fatalizm nigdy nie może być rolą takiej partii rewolucyjnej, jak Socjaldemokracja.
** Źródło: ''Kryzys socjaldemokracji'' (Broszura Juniusa, 1915), w: ''Wybór pism'', t. II, Warszawa 1959, str. 387.
* Człowiek najszybciej i najlepiej uczy się, ucząc innych.
** Zobacz też: [[człowiek]], [[edukacja]]
* Dla burżuazyjno-liberalnych ekonomistów i polityków koleje, zapałki, kanalizacja ulic i domy towarowe stanowią „postęp” i „kulturę”. Lecz rzeczy te same w sobie, zaszczepione w prymitywnych warunkach nie stanowią ani kultury, ani postępu, opłacone są bowiem gwałtowną gospodarczą i kulturalną ruiną ludów, które na raz zmuszone są przeżywać wszystkie klęski i nieszczęścia dwóch formacji historycznych: tradycjonalnych stosunków władczych opartych o gospodarkę naturalną oraz najnowocześniejszego, najbardziej wyrafinowanego kapitalistycznego wyzysku.
** Źródło: ''Kryzys socjaldemokracji'' (Broszura Juniusa, 1915), w: ''Wybór pism'', t. II, Warszawa 1959, str. 386.
* Jeżeli będziemy rozpatrywali historię nie taką, jaką mogła lub powinna była być, lecz jaką była rzeczywiście, to będziemy musieli stwierdzić, że wojna stanowiła nieodzowny czynnik rozwoju kapitalizmu.
** Źródło: ''Reforma socjalna czy rewolucja?'' (1900), w: ''Wybór pism'', t. I, Warszawa 1959, str. 174.
* Już zaraz od początku polscy robotnicy postawili na 1 Maja oprócz ośmiu godzin pracy drugie swoje własne żądanie: swobody politycznej!<br />Bez swobody politycznej, bez prawa do strajkowania, prawa do związków i zebrań, bez wpływu na rząd – najgłówniejsza korzyść ośmiogodzinnego dnia roboczego dla nas przepadnie. Hasło ośmiu godzin pracy oznacza ograniczenie wyzysku. My do niego dodać musimy drugie hasło: „Swoboda walki z wyzyskiem!”
** Źródło: ''Swoboda polityczna i 1 Maja'', „Sprawa Robotnicza” nr 8, luty 1894.
** Zobacz też: [[Święto Pracy]]
* Kler, nie mniej ni klasa kapitalistyczna, żyje na plecach ludu, ciągnie korzyści z degradacji, ignorancji i ucisku ludu.
Linia 26 ⟶ 41:
* Nie ma socjalizmu bez demokracji. Podobnie jak nie ma demokracji bez socjalizmu.
** Zobacz też: [[socjalizm]]
* Powstanie gospodarki światowej oraz zaostrzanie i upowszechnienie się walki konkurencyjnej na rynku światowym uczyniły z militaryzmu i marynizmu decydujące narzędzie zarówno wewnętrznej, jak i zagranicznej polityki wielkich mocarstw.
** Źródło: ''Reforma socjalna czy rewolucja?'' (1900), w: ''Wybór pism'', t. I, Warszawa 1959, str. 209.
* Przemysł polski stał się przemysłem wywozowym do Rosji jeszcze przed zdobyciem rynku wewnętrznego w samym kraju, a burżuazja polska stała się przedstawicielem zlania Rosji z Polską na długo przedtem, zanim zdobyła wpływ na życie społeczne wewnątrz Polski.
** Źródło: ''Krok za krokiem. Przyczynek do historii klas burżuazyjnych w Polsce'' (1897), w: ''Wybór pism'', t. I, Warszawa 1959, str. 69.
** Zobacz też: [[przemysł]], [[Polska]]
* W gospodarce skartelizowanej i sfinansjeryzowanej walka związków zawodowych stanie się podwójnie trudna: po pierwsze, ulegnie pogorszeniu obiektywna koniunktura na rynku siły roboczej, gdyż popyt będzie wzrastał wolniej, a podaż szybciej niż obecnie; po drugie, kapitał rzuci się tym bezwzględniej na należną robotnikowi część produktu, aby w ten sposób powetować sobie straty poniesione na rynku światowym.(...) Redukcja wynagrodzenia za pracę jest wszak jednym z najważniejszych środków hamujących spadek stopy zysku.
** Źródło: ''Reforma socjalna czy rewolucja?'' (1900), w: ''Wybór pism'', t. I, Warszawa 1959, str. 167.
** Zobacz też: [[związek zawodowy]]
* Socjalizm albo barbarzyństwo – innej drogi nie ma!
| |||