Pamiętnik narkomanki: Różnice pomiędzy wersjami

 

* Boję się mówić. Zapomniałam, jak się mówi. Nie wiem, kim jestem, ale nie wiem też, kim oni są.

 

* Boże, ratuj mnie, kiedy nie zostanie człowieka we mnie ani żadnej innej siły, która powstrzymałaby pęd ku zagładzie.

 

* Być spadającą gwiazdą w czyichś marzeniach i spełniać każde życzenie.

 

==C==

==F==

* [Filip] Kiedyś latał na szybowcach i wtedy w jego życiu pojawił się Alfa. I kiedyś w moim życiu pojawił się Filip. I kiedyś w czyimś życiu pojawię się ja. I spotkamy się wszyscy tam wysoko, wyżej niż szybowce Filipa, dalej niż gniew Alfy, nawet jeszcze dalej niż moje marzenia.

 

==G==

 

* Jestem dzieckiem lęku. Jestem dzieckiem śmierci, którą noszę w sobie. Jestem swoją własną samozagładą. Ale jeszcze jestem.

 

* Jestem samotnością<br />Jestem wolnością.<br />Jestem lękiem.<br />Jestem psychologiem.<br />Jestem schizofreniczką.<br />Jestem narkomanką.<br />Jestem człowiekiem.<br />Kim jestem?

 

* Jestem szalona, ale w tym szaleństwie jest niesamowita metoda, która trzyma wszystko w całości.

==K==

* Każde wspomnienie niesie ze sobą ukłucie śmierci.

 

* Kto wierzy w nieprawdopodobieństwo?<br />Kto ma w sobie taką moc, by powstrzymać ciosy?<br />Kto skutecznie obroni się przed złoczyńcą?<br />Kto, pytam się<br />kto, no kto –<br />to zrobi moimi rękoma?

 

* Na tej drodze to on chyba już jest, prosto do nieba. Bo narkomani mają piekło a ziemi, czyściec przechodzą w momencie śmierci, cała trucizna uwalnia się w ostatnim oddechu. I potem mają swoją wymarzoną, wyczekaną i wyćpaną szczęśliwość.

 

* Nadal nakładam nowe szaleństwa na każdą świeża myśl. Nasłuchuję świata z głową położoną na torach.

* Piszę. Piszę – ludzie, nadzieja, smutek, śmierć. Nie piszę – wiara.

 

 

* Po prostu jestem. Zaistniałam. To jest takie niesamowite jak spełniona miłość. Otwieram się na życie jak rozkwitający kwiat.