Michel de Montaigne: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m r2.7.3) (Robot dodał hr:Michel de Montaigne |
m drobne redakcyjne + źr |
||
Linia 23:
* Któż nie wie, jak bardzo niepochwytne jest sąsiedztwo między szaleństwem a wspaniałymi wzlotami swobodnego ducha i objawami cnoty najwyższej i niezwyczajnej.
** Zobacz też: [[szaleństwo]]
* Najpiękniejsze życie jest to, które kształtuje się na wzór pospolity i ludzki, z porządkiem, ale bez cudu i bez przekraczania miary.▼
** Źródło: [http://www.polona.pl/dlibra/doccontent?id=38439 ''Antologia literatury francuskiej''], wyd. Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1922, s. 66, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
* Nie
** Źródło: [http://www.polona.pl/dlibra/doccontent?id=38439 ''Antologia literatury francuskiej''], wyd. Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1922, s. 61-62, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
* Nie
** Źródło: [http://www.polona.pl/dlibra/doccontent?id=38439 ''Antologia literatury francuskiej''], wyd. Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1922, s. 62, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
* Nie uczy się ludzi, jak być godnymi ludźmi.
Linia 32 ⟶ 41:
* Skąd pochodzi, iż człowiek chromy nie drażni nas, a umysł chromy drażni.
** Źródło: III, 8.
* Trzeba pilnie nauczyć dzieci, aby nienawidziły zła dla jego własnej ohydy, i pokazać im naturalną jego szpetotę, iżby go
** Źródło: [http://www.polona.pl/dlibra/doccontent?id=38439 ''Antologia literatury francuskiej''], wyd. Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1922, s. 46, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
* Wielkie i wspaniałe arcydzieło człowieka to żyć dorzecznie.
** Źródło: [http://www.polona.pl/dlibra/doccontent?id=38439 ''Antologia literatury francuskiej''], wyd. Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1922, s. 61, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
* Zwyczaj może wszystko.
Linia 80 ⟶ 95:
* Można żałować lepszych czasów, ale nie umykać przed dzisiejszymi.
* Najmocniej wierzy się w to, o czym wie się najmniej.
▲* Najpiękniejsze życie jest to, które kształtuje się na wzór pospolity i ludzki, z porządkiem, ale bez cudu i bez przekraczania miary.
* Największa rzecz na świecie, to umieć należeć do siebie.
* Naszym obowiązkiem jest kształtowanie charakteru. Godne życie jest naszym wielkim i wspaniałym arcydziełem.
▲* Nie ma nic równie pięknego i godnego, niż dobrze i należycie spełnić swą rolę człowieka.
▲* Nie ma wiedzy tak trudnej, jak umieć dobrze i wedle natury przeżyć to życie.
* Nie mogę wszelako pojąć, w jaki sposób zdołał ktoś rozciągnąć przyjemność picia poza pragnienie i urobić sobie w imaginacji jakoby apetyt sztuczny i przeciw naturze.
Linia 123 ⟶ 130:
* Te rzeczy są dla nas najdroższe, które najwięcej kosztowały.
▲* Trzeba pilnie nauczyć dzieci, aby nienawidziły zła dla jego własnej ohydy i pokazać im naturalną jego szpetotę, iżby go nie unikały nie tylko w uczynkach, ale zwłaszcza w sercu...
* Umiałeś obmyślić i poprowadzić swoje życie? Dokonałeś tedy największego dzieła ze wszystkich.
* W przedmiocie miłości, który sprowadza się głównie do wzroku i dotykania, można coś zdziałać bez powabów ducha, ale nic bez powabów cielesnych.
▲* Wielkie i wspaniałe arcydzieło człowieka to żyć dorzecznie. Wszystkie inne rzeczy: panować, gromadzić skarby, budować, są jeno przydatkami i ozdóbkami.
* Wielu mężczyzn może mówić prawdziwie – ale mówić porządnie, roztropnie i bystrze potrafi tylko niewielu.
| |||