Stefan Kurowski: Różnice pomiędzy wersjami

'''[[w:Stefan Kurowski|Stefan Kurowski]]''' (1923-20111923–2011) -– polski ekonomista, nauczyciel akademicki, polityk, profesor KUL, działacz opozycji w PRL.

* Uniwersytet Łódzki był -– można powiedzieć -– poligonem dla komunistów. Tuż po wojnie przyjechał tam znany wówczas filozof Adam Schaff, oczywiście pochodzenia żydowskiego. Usiłował indoktrynować młodzież, przekonując ją do komunizmu. Był emisariuszem tego ruchu wysłanym z Moskwy. Właśnie on organizował dyskusje w auli uniwersyteckiej. Podczas jednej z nich jako 22-letni student podjąłem dyskusję z 35-letnim wówczas profesorem. Pomagał mu wtedy Władysław Bieńkowski (...) Powstało wówczas wokół mnie grono zdolniejszych studentów. Uczestniczył w nich również Leszek Kołakowski, znany profesor filozofii, znawca marksizmu. Jednak on od razu dał się poznać z sympatii do komunizmu. W gronie moich znajomych był również Andrzej Brzeski. Utrzymywał on kontakt z pewnym urzędnikiem w Łodzi, pracującym w przemyśle włókienniczym, który wówczas otrzymał wysokie stanowisko w Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego. Był to minister Czesław Bąbiński.

* Urodziłem się w Wilnie, ale zarejestrowany zostałem w Nowej Wilejce. Tam mieszkali rodzice. Jednak moje korzenie to Piotrków Trybunalski. Rodzice przyjechali do Wilna w poszukiwaniu pracy. Trzeba pamiętać, że było to zaledwie dwa lata po zawarciu traktatu ryskiego. Po pewnym czasie mama wróciła ze mną do Piotrkowa Trybunalskiego. Ojciec zmarł. Wychowywałem się więc w domu dziadka. Piotrków Trybunalski był moją ojczyzną lat dziecinnych. Tam również uczęszczałem do szkoły podstawowej, a potem do gimnazjum. Moja edukacja została brutalnie przerwana w wieku 16 lat, kiedy wybuchła wojna. W Piotrkowie Trybunalskim przeżyłem również okres okupacji. Dużo wtedy czytałem, korzystając z księgozbiorów prywatnych. Mamy nie było stać na tajne komplety, więc uczyłem się sam. Czytałem nawet więcej niż moi rówieśnicy. Starałem się wykorzystać na edukację każdą wolną chwilę. Sprzyjała temu praca kolejarza. Pracowałem w miejscowej parowozowni. Właśnie na kolei w 1943 r. poznałem żonę.

* Wtedy okazało się, że jest nowy przeciwnik -– Leszek Balcerowicz, ówczesny minister finansów w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego. Wskutek jego „reform” gospodarka zaczęła popadać w kryzys, widoczny już na początku 1991 roku. Dlatego zaproponowaliśmy prezydentowi zorganizowanie specjalnej narady gospodarczej w Belwederze. Jednak gdy już się zaczęła, zanim jeszcze zacząłem swój referat, prezydent uciekł. Wyszedł z narady pod pretekstem, że jest wystawa książek. Uchylił się od zabrania głosu i podejmowania decyzji. Tymczasem to on miał pełnić funkcję arbitra w tym narastającym sporze krytyków Balcerowicza z prezentowaną przez niego koncepcją reform gospodarczych. Dyskusja odbyła się, ale niestety nikt nie odważył się poprzeć mojej krytyki wobec Balcerowicza. Powiedziałem m.in., że sam fakt, iż opóźniono o trzy tygodnie zwołanie narady, spowodował straty rzędu kilku miliardów złotych, wynikające ze zmniejszenia aktywności polskiego przemysłu, niewykorzystanie kilkuset milionów USD z kredytów zagranicznych i dziesiątki tysięcy nowych bezrobotnych. Już wtedy liczba bezrobotnych wynosiła około miliona osób. Ostrzegałem, że bez stymulacji krajowej produkcji nie uda się utrzymać korzyści płynących ze stabilizacji polityki finansowej, którą prowadził Balcerowicz. Chodzi o to, że ograniczył on dopływ pieniądza do gospodarki.

== O Stefanie Kurowskim ==