Anna Kamieńska: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m kat. |
uzupełnienie, drobne merytoryczne, poprawa linków, formatowanie automatyczne |
||
Linia 1:
'''[[w:Anna Kamieńska|Anna Kamieńska]]''' (1920–1986) – polska [[poetka]], eseistka i
==''Notatnik 1965–1972''==
(wyd. „W drodze”, 1982)
* Chciałabym opisać tego człowieka. Jest on utkany z dwóch pierwiastków. Jednym z nich jest dobroć i łagodność, drugim siła aż do uporu. Z tego splotu jest dobroć i łagodność. Z tego splotu powstaje tkanina giętka i mocna. Łagodność jest niewzruszona, dobroć – uparta, a siła podszyta nieśmiałością i wrażliwością. Poczucie humoru sąsiaduje ze zmysłem cierpienia, a wytrwałość z pewną lekkomyślnością, trwonieniem swoich darów. Sensualista jest ascetą, człowiek wielkiej czułości wewnętrznej – samotnikiem.<br />Chciałoby się powiedzieć, że takich ludzi nie ma, że są niemożliwi.<br />Przy tym jest dosyć nieprzytomny w tym świecie i dotyka go jakby tylko mimochodem.
** Zobacz też: [[dobroć]], [[łagodność]], [[upór]], [[siła]], [[nieśmiałość]], [[wrażliwość]]
* Dotknęłam poprzez czas tej siebie, trzynastoletniej czy dwunastoletniej, która klęczała w drewnianym kościółku na Bronowicach, wzięłam od niej – jej wiarę, którą ona w głębi serca dla mnie przechowała. Czekała na mnie. Wzięłam od niej też cały zapas miłości jeszcze nie rozdanej, pełnej.
** Źródło: s. 122
* Może te długie lata zamknięcia się na sprawy metafizyczne były potrzebne, abym mogła przeżyć to olśnienie, to wielkie obudzenie i otwarcie się uczucia i umysłu?
** Źródło: s. 120
* Schyliłam się, aby zaczerpnąć coś ze swej odrzuconej dziecięcej wiary. Więc ona tkwiła we mnie gdzieś głęboko, skoro natychmiast odnalazłam w sobie jej źródło.
** Źródło: s. 120
* Miłość to jest to, co pozostaje, gdy już zabrane jest wszystko. Nawet nadzieja.▼
** Źródło: s. 78
* Miłość zmienia oblicze świata, a świat zorganizowany przez miłość, zmienia nas samych.▼
** Źródło: s. 139
* Nie, nie można kochać za bardzo, zawsze kochamy za mało; bo to, co wydaje nam się nadmiarem – to może miłość siebie lub miłość miłości.▼
** Źródło: s. 149
* Samo czekanie jest nadzieją. Czekam, a więc mam nadzieję. Gorzki smak nadziei.▼
* Świat zalśnił jak po potopie.
** Źródło: s. 120
==''Notatnik 1973–1979''==
(wyd. „W Drodze”, 1987)
* Bardzo uważam, aby notatki te nie były sposobem przeglądania się w sobie, aby nie były lusterkiem. Grzebanie się w sobie jest mi najzupełniej obce. Brzydzę się tym. Jeśli patrzę w siebie – to tylko szukając tam pisma swojej prawdy i drogi.
** Opis: 24 września 1974.
** Źródło: s. 98
* Boże, napełnij moją samotność Twoją samotnością. Przyjmij moją samotność w Twoją samotność. Nakryj moją samotność Twoją samotnością.
** Źródło: s. 92
* Cóż może powiedzieć ktoś opuszczony przez słowa?
** Źródło: s. 84
** Zobacz też: [[słowo]]
*
** Źródło: s. 202
** Zobacz też: [[miłość]]
* Czyste serce przywraca wzrok, oczyszcza oczy.▼
** Zobacz też: [[oko]], [[serce]], [[wzrok]]▼
* Dzieciństwo jest dobre dlatego, że każdy dzień zaczyna życie na nowo, bez ciężaru dnia wczorajszego.
** Źródło: s. 240
▲** Zobacz też: [[dziecko]]
* Gorycz wiedzy jest zdrowym napojem.
** Źródło: s. 65
** Zobacz też: [[wiedza]]
* Jak to jest być człowiekiem<br />spytał ptak<br />Sama nie wiem<br />Być więźniem swojej skóry<br />a sięgać nieskończoności<br />być jeńcem drobiny czasu<br />a dotykać wieczności▼
▲** Źródło: ''Śmieszne''
* Jeżeli Bóg jest jeden, to znaczy, że wszyscy dążymy do jednego celu. Stąd wartość wszystkiego, co łączy, a nie rozdziela.
** Źródło: s. 59
** Zobacz też: [[Bóg]]
* Każda śmierć staje się ofiarą, aby ożyli inni powołani do życia i do trudu w czasie, który Bóg im naznaczył.
** Źródło: s. 101
** Zobacz też: [[śmierć]]
* Wspinać się tak mozolnie na tę górę, żeby dowiedzieć się, że ta góra nazywa się starość. Oczekiwać wspaniałego widoku ze szczytu, a ten widok – to śmierć. Lęk młodości przed starością to lęk przed szczytem.▼
* Lecz ja ciągle dźwigam to drugie ramię<br />ramię nieskończone<br />i wiem że co jest lekkie jest brzemieniem<br />a co ma być otarte jest łzą<br />większą od planety▼
** Źródło: s. 149
▲** Zobacz też: [[ramię]]
* Z dwóch mądrych mądrzejszy jest ten, który mniej mówi.▼
* Milczę lecz jestem<br />odarta z pełności<br />być to wystarczy<br />reszta mnie jest nasza▼
** Źródło: s. 142
** Zobacz też: [[mądrość]]
* Żadne tzw. problemy ludzkie nie dadzą się rozwiązać. One są tylko po to, aby je przeżyć. A to właśnie jest najtrudniejsze.▼
▲* Miłość to jest to, co pozostaje, gdy już zabrane jest wszystko. Nawet nadzieja.
** Zobacz też: [[problem]]
==Tom ''Rękopis znaleziony we śnie. Wiersze z lat 1973–1975''==
▲* Miłość zmienia oblicze świata, a świat zorganizowany przez miłość, zmienia nas samych.
(wyd. Czytelnik, 1978)
▲* Lecz ja ciągle dźwigam to drugie ramię<br />ramię nieskończone<br />i wiem że co jest lekkie jest brzemieniem<br />a co ma być otarte jest łzą<br />większą od planety
* Nie umiem napisać, jak ciebie kocham.<br />Lękam się ckliwej poetyczności,<br />Lękam się bezcielesności.<br />Ach, gdyby wiersz mógł być jak ciało▼
** Źródło:
** Zobacz też: [[ramię]]
▲* Nie, nie można kochać za bardzo, zawsze kochamy za mało; bo to, co wydaje nam się nadmiarem – to może miłość siebie lub miłość miłości.
* Niektórzy mówią, że to jest łatwe<br />Problemy są już za nas rozstrzygnięte<br />brzmię jest lekkie i wszelka łza<br />będzie otarta wystarczy<br />przeżyć życie od początku do końca<br />a potem już obudzić się do wieczności.
** Źródło: s. 77
* Podobno zupełnie zrozumiała i normalna poezja<br />jeszcze żyje na cmentarzach...<br />Tam można jeszcze używać<br />słów wstydliwych<br />jak szczęście łzy tęsknota
==Inne==
* Poezja zawsze nam wróży, jeśli tylko jest w niej<br />choć szczypta prawdy o życiu i o człowieku.▼
▲* Czyste serce przywraca wzrok, oczyszcza oczy.
▲** Zobacz też: [[poezja]], [[prawda]]
▲** Zobacz też: [[oko]], [[serce]], [[wzrok]]
▲* Jak to jest być człowiekiem<br />spytał ptak<br />Sama nie wiem<br />Być więźniem swojej skóry<br />a sięgać nieskończoności<br />być jeńcem drobiny czasu<br />a dotykać wieczności
* Przyjdź Królestwo Twoje...<br />A jeśli niemożliwe jest Królestwo Twoje<br />jeśli zadepczą je buty ledwie zakiełkuje<br />ukaż nam ranę Twojego boku<br />krzyż biały<br />Papieża w skrwawionej sutannie▼
** Źródło: ''Śmieszne'' w: ''Krajobraz poezji polskiej. Antologia'', wybór Barbara Kryda, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1992, s. 331.
** Zobacz też: [[człowiek]], [[ptak]]
▲* Milczę lecz jestem<br />odarta z pełności<br />być to wystarczy<br />reszta mnie jest nasza
▲* Samo czekanie jest nadzieją. Czekam, a więc mam nadzieję. Gorzki smak nadziei.
** Źródło: tom ''
▲* Nie umiem napisać, jak ciebie kocham.<br />Lękam się ckliwej poetyczności,<br />Lękam się bezcielesności.<br />Ach, gdyby wiersz mógł być jak ciało
▲* Wspinać się tak mozolnie na tę górę, żeby dowiedzieć się, że ta góra nazywa się starość. Oczekiwać wspaniałego widoku ze szczytu, a ten widok – to śmierć. Lęk młodości przed starością to lęk przed szczytem.
** Źródło: ''Nie umiem napisać...''
▲* Poezja zawsze nam wróży, jeśli tylko jest w niej<br />choć szczypta prawdy o życiu i o człowieku.
▲* Z dwóch mądrych mądrzejszy jest ten, który mniej mówi.
** Zobacz też: [[
▲* Przyjdź Królestwo Twoje...<br />A jeśli niemożliwe jest Królestwo Twoje<br />jeśli zadepczą je buty ledwie zakiełkuje<br />ukaż nam ranę Twojego boku<br />krzyż biały<br />Papieża w skrwawionej sutannie
** Źródło: ''Literatura współczesna „źle obecna” w szkole. Antologia tekstów literackich i pomocniczych dla klas maturalnych'', wybór Bożena Chrząstowska, wyd. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1990, s. 78.
* Zamknij oczy. Ale nie umieraj, masz prawo do płaczu. A potem wstań i walcz o następny dzień.
* Zapomnij wszystko,<br />słów będziesz się uczyć od nowa aż wróci Prawdy Pan<br />dźwignie nas drżących od niemoty Słowo.
▲* Żadne tzw. problemy ludzkie nie dadzą się rozwiązać. One są tylko po to, aby je przeżyć. A to właśnie jest najtrudniejsze.
| |||