Feliks Dzierżyński: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 81.219.188.119 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to 83.30.223.40. |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 2:
'''[[w:Feliks Dzierżyński|Feliks Dzierżyński]]''' (1877–1926) – członek SDKPiL, bolszewicki rewolucjonista, carski katorżnik, zesłaniec, szef pierwszych radzieckich organów bezpieczeństwa CzeKa, GPU i OGPU, przewodniczący gospodarki narodowej ZSRR.
* Czekista powinien mieć chłodny umysł, gorące serce i czyste ręce.
* Garstka mała, lecz silna ideą swą skupi masy koło siebie, da im to, czego im brak, co ożywi je i natchnie nową nadzieją.
** Źródło: [[Feliks Dzierżyński]], ''Pamiętnik więźnia'', wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1951, s. 15.
* Gdyby rzeczywiście nie przyświecała ludzkości gwiazda socjalizmu, gwiazda przyszłości — nie warto żyć by było.
** Źródło: [[Feliks Dzierżyński]], ''Pamiętnik więźnia'', wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1951, s. 24.
* Gdybyś spojrzała mi w oczy, przekonałabyś się, że zostałem takim, jakim byłem. Miłość i tylko miłość kierowała moimi krokami.
** Opis: z listu do Aldony
* Gdzież wyjście z piekła obecnego życia, w którym panuje wilcze prawo wyzysku, ucisku, gwałtu? Wyjście w idei życia harmonijnego, życia pełnego, obejmującego całe społeczeństwo, całą ludzkość — w idei socjalizmu, w idei solidarności mas pracujących. Idea ta już przychodzi, już lud otwarte serce ma dla niej ; czas już przyszedł. Trzeba skupić szeregi głosicieli tej miłości i nieść wysoko jej sztandar, by lud go dojrzał i poszedł za nim. I to jest dziś najpilniejsze zadanie Socjaldemokracji.
** Źródło: [[Feliks Dzierżyński]], ''Pamiętnik więźnia'', wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1951, s. 15.
* I to zło, zanim zginie, właśnie po to, by zginać, musiało się uzewnętrznić, musiało górę wziąć i doprowadzić siebie do bankructwa. To nastąpi. By tę chwilę przyśpieszyć, trzeba naszą pewność tego bankructwa przelać w masy, by nie zwątpiły, by przetrwały w gotowych zastępach.
** Źródło: [[Feliks Dzierżyński]], ''Pamiętnik więźnia'', wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1951, s. 31.
* Im piekło życia jest gorsze, tym głośniej, wyraźniej słyszę odwieczny hymn życia – piękna i szczęścia i prawdy… Życie, gdy nawet kajdany wlec trzeba – może być i jest radosne.
* Jakąż kolosalną pracę wykonała już rewolucja: rozlała się wszędzie, obudziła umysły i dusze, tchnęła w nie nadzieję i tęsknotę i cel im pokazała. Tego żadna siła nie wyrwie. I jeżeli dziś my, widząc, jak zło okrutnie się rozpanoszyło, z jakim cynizmem ludzie zabijają ludzi dla marnej zdobyczy, wpadamy w rozpacz nieraz — to popełniamy błąd straszny, nie widzimy dalej swego nosa, nie czujemy tego procesu zmartwychpowstania ludów.
** Źródło: [[Feliks Dzierżyński]], ''Pamiętnik więźnia'', wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1951, s. 30.
* Komuniści reszty nie biorą.
Linia 17 ⟶ 32:
* Nie ma ludzi niewinnych, są tylko ludzie źle przesłuchani.
* Rząd morderców nie stworzy ładu, nie wtłoczy życia w stare ramy, a krew niewinnych i głód, i cierpienie mas ludowych — płacz dzieci i rozpacz matek — to ofiary, które lud złożyć musi, by pokonać wroga i by zwyciężyć — nie pójdą na marne.
** Źródło: [[Feliks Dzierżyński]], ''Pamiętnik więźnia'', wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1951, s. 15.
* Socjalizm powinien przestać być wyrozumowanym ujęciem przyszłości i stać się winien pochodnią, która zapalać będzie w sercach ludzkich wiarę i energię niezwalczoną.
** Źródło: [[Feliks Dzierżyński]], ''Pamiętnik więźnia'', wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1951, s. 15.
* System oszczędności - to system prawdziwie proletariacki, to system twardej oszczędności ludzi wyrosłych z nędzy, znających wartość każdego grosza.
** Źródło: ''Feliks Dzierżyński. Wielki syn narodu polskiego'', wyd. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1951, s. 25.
* Szczęście to nie życie bez zmartwień. Szczęście to stan duszy.
Linia 23 ⟶ 47:
* Trzeba tylko tych skromnych znaleźć i być samemu murarzem swego gmachu, umieć układać cegły jedna po drugiej dla zbudowania takiego kolosu. Kolos to duchowy, ale bez niego nie można układać cegieł, bo wówczas może wszystko wypaść całkiem odwrotnie. Tą drogą najskromniejszą pracownik-praktyk może mieć wzniosły cel przed sobą i w sobie. To znaczy, że trzeba umieć walczyć dla najmniejszej sprawy, dla handlu i wytwórczości, inaczej nic z tego nie wyjdzie. Znaczy, że trzeba być przedewszystkim uczciwym człowiekiem i umieć dobrać sobie..... porządnych ludzi, gotowych małą rzeczą służyć wielkiej sprawie.
** Opis: Cyrkularz Feliksa, 6 grudnia 1923.
* W więzieniu dojrzałem — w męce, samotności i tęsknocie za światem i życiem. A jednak zwątpienie o „sprawie" nigdy nie zajrzało mi jeszcze w oczy — i teraz, w czasie gdy pogrzebano na długie lata może wszystkie niedawne nadzieje w potokach krwi, gdy przygwożdżono je do słupów szubienicznych, gdy mnogie tysiące bojowników wolności zamknięto do lochów lub rzucono w zaspy śnieżne Syberii — i teraz dumny jestem.
** Źródło: [[Feliks Dzierżyński]], ''Pamiętnik więźnia'', wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1951, s. 66.
* Widzę te masy ogromne, które już się poruszyły, podważyły stare gmachy, masy, w których łonie przygotowują się nowe siły dla nowych walk; dumny jestem, że jestem z nimi, że je widzę, czuję, rozumiem — i że sam przecierpiałem wiele z nimi razem. Tu, w więzieniu, źle jest, nieraz bywa strasznie. A jednak... Gdybym na nowo miał rozpocząć życie, rozpocząłbym tak samo: nie jest to nakaz obowiązku, lecz mus organiczny.
** Źródło: [[Feliks Dzierżyński]], ''Pamiętnik więźnia'', wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1951, s. 66.
* Wiemy, że jedyna siła, która może wyzwolić świat, to proletariat walczący o socjalizm. Triumf socjalizmu stworzy wyzwoloną Polskę jako wolną wśród wolnych, równą wśród równych, w braterskiej rodzinie wspierających się nawzajem ludów.
** Opis: Feliks Dzierżyński 1877–1926 (album)
* Zło, jak kleszcze żelazne rozpalone, wyrywa i pali żywe ciało z żywego człowieka, oślepia go. Zasłania cały świat, by wypełnić każdą cząstkę, każde tchnienie i atom każdy bólem — bólem przerażającym.
** Źródło: [[Feliks Dzierżyński]], ''Pamiętnik więźnia'', wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1951, s. 16.
==Cytaty o Feliksie Dzierżyńskim==
| |||