Daniel Cohn-Bendit: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
commons, poprawa linków |
||
Linia 1:
[[Plik:Cohn-bendit-biberach.jpg|mały|<center>Daniel Cohn-Bendit</center>]]
'''[[w:Daniel Cohn-Bendit|Daniel Cohn-Bendit]]''' (ur. 1945) – francusko-niemiecki polityk, eurodeputowany Zielonych.
==''Co robić?''==
Linia 6:
* Na świecie jest 25 milionów rolników zmechanizowanych, 250 milionów korzysta z żywej siły pociągowej, zaś 1200 milionów nie ma żadnego źródła energii poza własnymi rękoma. Zdecydowanie się na żywność genetycznie modyfikowaną skazuje tych ludzi na nędzę i exodus ze wsi do miast. Rozwój kultur żywności genetycznie modyfikowanej pociąga za sobą wybór rolnictwa opartego na specyficznej technologii, rodzącej nieodwracalną zależność. Przykład ten można potraktować jako rolniczy odpowiednik energii atomowej, to znaczy jako rozwiązanie technologiczne generujące problemy w średnim i długim okresie – to fałszywa odpowiedź na prawdziwe pytanie.
** Zobacz też: [[
* Stany Zjednoczone czy Wielka Brytania uczyniły z kredytu prosty instrument rekompensaty za porzucenie keynesowskiej polityki redystrybucji. Orientacja ta jest bezpośrednio odpowiedzialna za kryzys, którego teraz doznajemy. Obniżki płac i towarzyszącego jej, rosnącego ubóstwa nie dałoby się utrzymać, gdyby nie łatwy dostęp do kredytu, z duszoną inflacją i niskimi stopami procentowymi. Do klasyki polityki neoliberalnej należy wmawianie ludziom: „Dziś weźmiecie tanie kredyty, jutro zapłacicie mniej!”.
Linia 13:
* Społeczną gospodarkę rynkową zastąpiła gospodarka polegająca na urynkowieniu tego, co społeczne.
* Trzeba wreszcie skończyć z tym, co ekonomiści nazywają „eksternalizacją”, polegającą na nieuwzględnianiu kosztów społecznych i środowiskowych w PKB i zaliczaniu ich do kosztów nieproduktywnych. Eksternalizacja to przeniesienie na ekosystem towarzyszących produkcji kosztów ekologicznych i degradacji środowiska. To także złożenie na barki społeczeństw i jednostek kosztów produkcji (opieka socjalna, warunki pracy), których producent nie chce wziąć na siebie. To w końcu zrzucenie na konsumentów ryzyka zdrowotnego, którego nie chce się wziąć pod uwagę (odpady toksyczne itd.)
* Trzmiele są trochę jak niepracujące warstwy naszego społeczeństwa: bezrobotni, emeryci, studenci; właściwie nic nie produkują w sensie materialnym, ale mają swój udział w „zapylaniu” – wytwarzają sieć, informacje, więź społeczną.
Linia 34:
** Źródło: fronda.pl
** Zobacz też: [[Vaclav Klaus]], [[Traktat Lizboński]]
{{commons|Daniel Cohn-Bendit}}
| |||