Marzec 1968: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
m formatowanie automatyczne
przen. cytatu
Linia 24:
* Rozpętana na wielką skalę kampania antysemicka miała nie tyle ugodzić w tę resztę społeczności żydowskiej ocalałą z hitlerowskiego piekła, ile miała rozpalić nastroje nacjonalizmu i ksenofobii, przysłonić rzeczywiste przyczyny kryzysu społecznego, oduczyć Polaków racjonalnego myślenia i uczynić ich wspólnikami zbrodni. Dlatego właśnie antysemityzm był tak istotnym problemem.
** Autor: [[Adam Michnik]] ''Kościół, lewica, dialog''
 
* W pierwszej połowie 1968 r. ujawniła się agresja przeciw ustrojowi i władzy w Polsce sił rewizjonistycznych, syjonistycznych i reakcyjnych. Z nasilenia takiego ataku mieliśmy do czynienia w tym czasie zresztą nie tylko w Polsce. W Polsce atak ten został bardzo szybko udaremniony w wyniku aktywności politycznej i zaangażowania patriotyczno-socjalistycznego partii i jej sojuszników.
** Autor: [[Bolesław Piasecki]], ''Na tle aktualnej sytuacji'', [w:] B. Piasecki, ''Siły Rozwoju'', s. 416–424.
 
* W przedwojennej Polsce dość popularny był nazistowski stereotyp „żydokomuny” głoszony przez Hitlera, że komunizm był spiskiem żydowskim. Znacząca pozycja polskich Żydów w reżimie komunistycznym w jego wczesnych latach, choć wynikała z bardzo szczególnych okoliczności historycznych, wzmocniła tylko powszechną skłonność do kojarzenia żydostwa z komunizmem. Wiosną 1968 roku polscy komuniści wykorzystali ten stereotyp, twierdząc, że problem ze stalinizmem wynikał z jego żydowskiej natury. Jeżeli w komunistycznej Polsce lat czterdziestych i pięćdziesiątych coś poszło źle, wina za to spoczywała na Żydach (...). Sugerowano zatem, że niektórzy komuniści mogli wyrządzić krzywdy Polakom, ale sprawcy byli Żydami.(...) Kto jednak był Żydem? W 1968 roku prasa komunistyczna zwracała szczególną uwagę na studentów o żydowskich nazwiskach i dzieci stalinistów na uczelniach. Władze polskie odwoływały się do antysemityzmu, by odseparować studentów od reszty społeczeństwa.