Jahwe: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Salicyna (dyskusja | edycje)
int.
cytaty
Linia 24:
* Jehowa nie jest powolny w sprawie swej obietnicy, jak to niektórzy uważają za powolność, lecz jest cierpliwy względem was, ponieważ nie pragnie, żeby ktokolwiek został zgładzony, ale pragnie, żeby wszyscy doszli do skruchy.
** Źródło: [[Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata]], [http://www.watchtower.org/p/biblia/2pe/chapter_003.htm Drugi list Piotra 3:9]
 
* Jesteśmy przekonani, że mówiący po grecku Żydzi w dalszym ciągu pisali יהוה w swoich Pismach Greckich. Ponadto jest rzeczą zupełnie nieprawdopodobną, żeby od zwyczaju tego odstąpili pierwsi konserwatywni chrześcijanie pochodzenia żydowskiego, mówiący po grecku. Chociaż w mniej istotnych wzmiankach o Bogu prawdopodobnie używali słów (...) [Bóg] i (...) [Pan], to jednak opuszczenie tetragramu w samym tekście biblijnym byłoby dla nich czymś zgoła niezwykłym. (...) Ponieważ w dalszym ciągu wypisywano tetragram w kopiach Biblii greckiej będących Pismami pierwszego kościoła, więc należałoby przyjąć, że pisarze N[owego] T[estamentu] zachowywali tetragram w tekście biblijnym, gdy cytowali z Pisma Świętego. (...) Kiedy jednak usunięto tetragram z greckiego S[tarego] T[estamentu], przestał on się też pojawiać w cytatach ze S[tarego] T[estamentu] w N[owym] T[estamencie]. Tak więc gdzieś na początku II stulecia surogaty [określenia zastępcze] wyparły tetragram z obu Testamentów.
** Autor: [[George Howard]] (profesor Uniwersytetu Stanu Georgia), "Journal of Biblical Literature", t. 96, nr 1, marzec 1977, ss. 76, 77.
 
* Objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, lecz imienia mojego Jahwe im nie objawiłem.
** Źródło: Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne Warszawa, Księga Wyjścia 6:3
 
* Odkąd II wydanie BT z nieznacznymi zmianami weszło do liturgii, głównie w postaci czytań mszalnych, tekst ten nabrał cech poniekąd tekstu oficjalnego. Stąd też Episkopat Polski objął nad nim patronat. I tak zgodnie z uchwałą (...), zakomunikowaną Redakcji Naukowej BT pismem Prymasa Polski z dnia 23 II 1976, w niniejszym wydaniu wprowadza się w miejsce wyrazu JAHWE, stosowanego w dwóch pierwszych wydaniach BT, tradycyjne zwroty ‚Pan’ lub ‚Pan Bóg’ czy też ‚Bóg’ z wyjątkiem nielicznych przypadków, gdzie pozostawienie biblijnego imienia Boga jest merytorycznie konieczne (np. Wj 3,14n).
** Źródło: ''Biblia Tysiąclecia'', wyd. III, słowo wstępne
 
* Szkoda, ze Bóg, Allach czy Jahwe – mniejsza o imię – nie musi żyć w dzisiejszym świecie. Gdyby żył, do dziś bylibyśmy w raju, a On musiałby rozpatrywać odwołania, apelacje, petycje, podania, rekwizycje sądowe, pozwy i objaśniać na nieskończonej ilości sesji swoją decyzję wygnania Adama i Ewy z Raju, dlatego tylko, że przekroczyli arbitralne, bezpodstawne prawo, jakim był zakaz jedzenia owoców z drzewa wiadomości Dobrego i Złego.
Linia 33 ⟶ 39:
* Spośród wszystkich bogów kiedykolwiek uwielbianych przez ludzi Jehowa jest bogiem niewątpliwie najbardziej zawistnym, najbardziej próżnym, najbardziej okrutnym, najbardziej niesprawiedliwym, najbardziej krwiożerczym, jest największym despotą i największym wrogiem godności i wolności ludzkiej.
** Autor: [[Michał Bakunin]]
 
* (...) tym imieniem nazwany jest Bóg Izraela aż 6823 razy [w Pismach Hebrajskich] (...). problem stanowi prawidłowa wymowa biblijnego tetragramu j-h-w-h. Dawniejsi uczeni, opierając się na aktualnej wokalizacji poczynionej przez Masoretów, wymawiali Jehowa(h), natomiast ogół obecnych uczonych wymawia Jahwe(h).
** Źródło: ''Biblia'', przekład KUL-u, dodatek do ''Księgi Wyjścia'', ss. 303, 304.
 
* (...) używam słowa Jehowa, ponieważ nie ulega wątpliwości, że to imię właśnie w takiej formie przyjęło się w naszym słownictwie i nie da się go wyrugować.
** Autor: [[Gustav Friedrich Oehler]] (niemiecki profesor), ''Theologie des Alten Testaments'', Stuttgart 1882, wyd. II, s. 143.
** Opis: o rozbieżnościach w wymowie teatragramu.
 
* W naszych przekładach zamiast (hipotetycznej) formy Yahweh posługujemy się formą Jéhovah, (...) która jest bardziej rozpowszechnioną formą literacką, stosowaną w języku francuskim.
** Autor: [[Paul Joüon]] (jezuita i naukowiec), ''Grammaire de l’hébreu biblique'', Rzym 1923, przypis na s. 49.
** Opis: o rozbieżnościach w wymowie teatragramu.
 
* W piersi każdego jest Jehowy głos.