Córka Robrojka: Różnice pomiędzy wersjami

 

==Wypowiedzi postaci==

===Ida Pałys===

{{osobne|Ida Pałys}}

* (...) każdy może zgłupieć od tego nagłego wybuchu lata. A już myślałam, że zima stulecia przeciągnie się z czerwca na lipiec.

** Źródło: s. 8

 

* Uważaj no, moja panno, znów wpadłaś na wózek, i to znów na nasz. To już zaczyna się robić nudne.

 

===Cezary Majchrzak (Przeszczep)===

* ''Przeniknij pozory, które mnie skrywają.''

** Opis: w liście do Belli.

** Opis: w liście do Belli.

** Źródło: s. 55

 

* Węszę podteksty? (...) Hm, może dlatego, że one wszędzie są...

* Jezu, Robert, Europejczyk bez telewizora?

** Źródło: s. 43

 

* No, Bella to bym nie powiedział, że pasuje (...).

** Źródło: s. 12

 

===Arabella Rojek===

* Ja też się rumienię, kiedy mi wstyd za kogoś (...). Ale raczej ze złości.

** Źródło: s. 17

 

* Jak on śmie wypisywać te romantyczne dyrdymały! Ma rację, to groteskowe, w dodatku zamiast na łóżko wybranki, podrzucił to w twoją zmiętą piżamę.

* Uważam, że róża jest cudem natury. Arcydziełem.

** Źródło: s. 50

 

===Robert Rojek (Robrojek)===

* Gdybym miał podejrzewać przyjaciół na zapas, wolałbym nie żyć (...).

** Źródło: s. 17

 

* Siła (...) może mieć wiele odmian. Dobroć też jest siłą, chociaż tak często wygląda na słabość.

** Opis: do Belli.

** Źródło: s. 59

 

===Inne postacie===

 

 

==Dialogi==

* – Ja już zdążyłam go poznać. To jest świrus.<br />– Świrus?<br />– Przebiera się za małpę i w tej postaci rzuca wątrobą w krasnala (...)

** Opis: o Cezarym.

** Źródło: s. 46

 

* – Józinku, co ty się tak dzisiaj wiercisz? (...) Kto włożył obcęgi do wózka? Milczysz. A ja chyba wiem, kto. Ty, Józefie. Byliśmy w domu tylko we dwoje. Mów mi zaraz, drogie maleństwo, kto włożył obcęgi do wózka! Hm? Józinek?<br />– Zinek – potulnie zgodził się malec.<br />– No! Nareszcie przemówiłeś. A po co, przepraszam, załadowałeś do niemowlęcego wózka wyposażenie skrzynki swojego taty – majsterkowicza? Hm? Chciałeś może po drodze dokonać jakichś pilnych napraw? No? Dowiem się czy nie?<br />– Ne – stanowczo rzekł Józinek.<br />– Ach, nie dowiem się. Jesteś dziś zagadkowy, mój synu. Naprawdę – intrygujesz mnie. Zresztą, ty nie tylko dziś mnie intrygujesz, ty intrygujesz mnie od początku naszej znajomości, i przez cały czas nie chce mi się pomieścić w głowie, że moja rodzina może mówić prawdę na twój temat. Otóż meldują mi oni zbiorowo, że kiedy tylko ja znikam z horyzontu, ty zaczynasz wypowiadać całozdaniowe opinie, i to podobno zupełnie dorzeczne.(...) Doszłam już do tego, że zaczynam przypuszczać, iż gadanina moja po prostu cię nuży i męczy, i że to dlatego milczysz jak zaklęty, nie reagując na moje prośby ni błagania. Powiedzże mi krótko, prosto z mostu, z tak zwaną żołnierską szczerością – czy moja gadanina cię nuży?<br />– Nuzy – przytaknął Józinek, wpatrując się bezmyślnie we własną nogę.<br />– Zaraz, zaraz. Wciąż nie wiem. Czy powtórzyłeś po prostu, jak papuga, ostatnie słowo, czy przytaknąłeś mi świadomie?<br />– Siadomie – rzekł Józinek, poprawił się w wózku i wyjął spod tyłeczka nieduży, poręczny młotek.<br />– Ja zaraz zwariuję. Chłopcze! Błagam! Powiedzże coś od siebie! Powiedz, po co zabrałeś z domu narzędzia? Co chcesz nimi robić?!<br />– Bić klasnala – oznajmił wreszcie Józinek, a jego matka umilkła, ponieważ ją zatkało.

* – Powiedz na przykład: prognoza.<br />– Pupa – rzekł mętnie Józinek, nadymając się z wysiłku.<br />– Nno... trójka z plusem. A teraz powiedz: słoneczko.<br />– Ciulanko – powtórzył Józinek apatycznie.

** Źródło: s. 25

 

* – Przecież ja i tak kiedyś będę musiała odejść.<br />– Dokąd odejść? – przestraszył się ojciec.<br />– Ależ, no, w dorosłość. Przecież nie będziemy razem przez całe życie. Może wyjdę za mąż, a może się przeprowadzę, nawet do innego kraju...<br />Patrzał na nią z takim zaskoczeniem, jakby podobna myśl nigdy mu jeszcze nie zaświtała.

** Źródło: s. 46

 

* – Słabszy nie znaczy przecież: gorszy.<br />– Słabszy nie znaczy może: gorszy, ale na pewno znaczy: słabszy (...).

** Postacie: Robert, Arabella

** Źródło: s. 58

 

* – Teraz powiedz ładnie: kochana mamusia.<br />– Ko-ko – mam-ma – wykrztusił Józinek, wytrzeszczając oczka.<br />– Brawo. A: „doktor medycyny” – powiesz czy nie?<br />– Ne – zdecydował Józinek.<br />– No, to nie. Trudno. Nie wymagajmy za wiele. Choć może dobrze by było, żebyś opanował przynajmniej słowo „doktor”, zanim będziesz musiał się nauczyć słowa „habilitowany”. Teraz powiedz: kochany tatuś.<br />– Ko-ko – tiu-taś – rozpromienił się Józinek.<br />– Bravissimo. Staraj się poszerzyć swój wokabularzyk, biedaku. Ignacy Grzegorz w twoim wieku mawiał już regularnie „Seneka” i „Sulla” oraz „moja wielka baba”. W tym ostatnim zwrocie jego babcia dopatrywała się naturalnie peanów na swoją cześć, choć, zapewniam cię, wyrażał on coś zupełnie innego.

** Opis: rozmowa Mateusza i Belli.

** Źródło: s. 31

 

* – (...) znasz oczywiście MacGyvera?<br />– Znam.<br />– Znasz! Boże, jaki to świetny serial!<br />– Nno... też go lubię.<br />– Naprawdę? – Mateusz był pod wrażeniem i spojrzał na Bellę po raz pierwszy z odcieniem szacunku. – Ja go sobie nagrywani na wideo.<br />– A książki czytasz? – zapytała Bella współczująco.<br />– Oczywiście. Proszę ze mnie nie robić idioty. Ja i czytam, i oglądam filmy, ja będę w przyszłości filmoznawcą.

 

==Cytaty z narracji==

** Opis: zawartość torebki Idy.

** Źródło: s. 47

 

* (...) czego Bella nie lubiła, to wkraczania na grząskie obszary sentymentów. Odsłanianie uczuć, wszelkie wzruszenia i czułości – to było zawsze kłopotliwe, bo przypominało słabość. I w dodatku – wymagało koniecznie odpowiedzi, najlepiej – głębokiej.<br />A Bella zdecydowanie wolała szybki marsz naprzód niż posępne drążenie w głąb.

* Czyżby miało być tak, że jego życie zatoczy małe, koślawe kółko i wróci do punktu wyjścia?<br />O, nie, nie. Żadne tam koślawe kółko. Wektor prosty jak strzała.

** Źródło: s. 41

 

* – Ho-ho, jeszcze trochę, a będziesz wyższa ode mnie!<br />Tak jakby to miała być wielka sztuka, doprawdy. Mierzył [Robert] metr sześćdziesiąt.

* (...) kawa parowała, bezpowrotnie przekazując w atmosferę wonne obłoczki.

** Źródło: s. 60

 

* Każdy człowiek, nawet najgorszy, ma przecież jakieś zalety, lub choćby tylko jedną. Na przykład pani Karina jest – małomówna.

** Źródło: s. 44

 

* Ostrożnie i niepewnie wydobyła z wózka małego grubasa, złapała go za rączkę, jakby był ze szkła (Robert natychmiast odgadł, że to nie jest jej własne dziecko), i zaprowadziła – przechylona na bok – do wewnątrz.

** Źródło: s. 61

 

* Skąd się w człowieku bierze ten dziki opór przeciwko przymusowi? Im większy przymus, tym większy opór.

** Źródło: s. 157

 

* Tramwaj stęknął jak stary hipochondryk (...).

** Źródło: s. 6

 

* Tu, w tym domku, tej nocy, zrozumiała, że nie będzie jej odtąd łatwo.<br />Chyba skończyła się w jej życiu epoka słodkiego bezpieczeństwa.<br />Szkoda, że nikt jej nie zapytał, czy się na to zgadza.

* Wiedziała [Bella] dobrze, że ma skłonności do tycia i że musi z tym walczyć. To dlatego właśnie zapisała się na karate (niewiele to zresztą pomogło na tuszę, za to sporo – na pewność siebie).

** Źródło: s. 14