Wersja z 11:55, 26 lip 2011 edytuj Alessia (dyskusja \| edycje) 128 610 edycji +1 ← poprzednia edycja		Wersja z 12:15, 26 lip 2011 edytuj anuluj edycję Alessia (dyskusja \| edycje) 128 610 edycji uzupełnienie, formatowanie automatyczne następna edycja →
Linia 1: '''[[w:Jeżycjada\|Ignacy Borejko]]''' – postać fikcyjna, bohater powieści [[Małgorzata Musierowicz\|Małgorzaty Musierowicz]]. * Artysta (...)~~. W tym przypadku Menuhin, ale to nie ma nic do rzeczy,~~ przyobleka w dźwięki coś, co istniało pod pozorami ciszy. Jest bezwzględnie posłuszny partyturze, czyli pewnemu układowi wartości. Z ludźmi jest podobnie. Partytury naszych losów przeniknięte są jakąś ukrytą harmonią. Odegrać w sposób doskonały melodię naszego życia – to znaczy po prostu: trzymać się z maksymalną wiernością ukrytej w partyturze harmonii. Nie jest to, dodam, moja własna myśl. Wyczytałem u Tischnera. Opis: do Patrycji. Źródło: Małgorzata Musierowicz, ''[[Pulpecja]]'', Wyd. Akapit Press, Łódź 2004, s. 87. ** Zobacz też: [[artysta]], [[cisza]], [[dźwięk]], [[muzyka]] * Czy spotkał się pan kiedyś z tym zdaniem Epikteta: „Czemu nie gniewamy się, gdy ktoś mówi, że nas głowa boli, a gniewamy się, gdy mówi, że błądzimy w rozumowaniu lub w wyborze?” Nie?... Pascal bardzo ładnie to rozwija, wie pan, jego odpowiedź brzmi: „Bo jesteśmy pewni swego zdrowia, a słuszności nie”. I dalej: „Skąd pochodzi, że człowiek chromy nie drażni nas, a umysł chromy drażni? Stąd, iż chromy uznaje, że idziemy prosto. Umysł zaś chromy powiada, że to my kulejemy”. Linia 10 ⟶ 11: * Dobro życia polega nie na jego długości, lecz na użytku z niego. Źródło: ''Pulpecja'', ''op. cit.'', s. 61. Zobacz też: [[dobro]], [[życie]] * Doktorze, czy rdzeń kręgowy łatwo jest przerwać przez nieuwagę? Linia 17 ⟶ 19: Źródło: ''Kwiat kalafiora'', ''op. cit.'', s. 153. Zobacz też: [[duma]] * Ileż to razy w życiu przekonywałem się, że rację mieli starożytni, przydając cnocie tak podstawowe znaczenie. Źródło: ''Pulpecja'', ''op. cit.'', s. 81. Zobacz też: [[cnota]] * Nie chcę liczyć lat, które mi pozostały. Może jest ich za dużo. A może mało. Ale co roku o tej porze dziękuję Bogu za ciebie. Linia 24 ⟶ 30: * Pecuniae oboediunt omnia, a ja umiem je zarabiać tylko w uczciwy sposób. Źródło: ''Kwiat kalafiora'', ''op. cit.'', s. 153. Zobacz też: [[pieniądze]] * Tak nieznaczne są przejścia w gwałtownym upływie czasu -– pisał Seneka. Ilekolwiek czasu upłynie, zbiera się w tym samym miejscu: wygląda jednako, tworzy jedną całość. Wszystko wpada w tę samą otchłań. Źródło: ''Pulpecja'', ''op. cit.'', s. 61. Zobacz też: [[czas]], [[Seneka]] * Wartości etyczne (...) cechuje tajemnicza moc zobowiązania. Immanuel Kant nazywał tę moc imperatywem kategorycznym. Nikt mnie przecież nie zmusza do udzielania pomocy cierpiącemu. Lecz kiedy jej nie udzielę, przejdę obok odwrócę głowę – nastąpi jakaś kolosalna, nieodwracalna klęska. Nie tylko w człowieku, którego minąłem. We mnie także. Źródło: ''Pulpecja'', ''op. cit.'', s. 81. Zobacz też: [[etyka]], [[Immanuel Kant]], [[pomoc]], [[wartość]] * Wydaje się, że wartości etyczne nie istnieją. Nie można zobaczyć, dotknąć, spróbować prawdy, honoru, sprawiedliwości. Nie występują w stanie wolnym w przyrodzie. Nie ma ich. Więc jak to się dzieje, że człowiek, on jeden ze wszystkich; istot żyjących, potrafi cierpieć czy nawet umrzeć za prawdę czy sprawiedliwość, za niewidzialny świat wartości? Źródło: ''Pulpecja'', ''op. cit.'', s. 81. Zobacz też: [[honor]], [[prawda]], [[sprawiedliwość]] ==Zobacz też==

Ignacy Borejko: Różnice pomiędzy wersjami