Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj: Różnice pomiędzy wersjami

* Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj.

** Opis: wedle zapisu łacińskiego (zlatynizowany zapis staropolski): ''Day ut ia pobrusa, a ti poziwai''<br />Tłumaczenie: Daj, niech ja pomielę (pokręcę żarna), a ty odpoczywaj.<br />Według niektórych językoznawców, ostatnie słowo powinno być odczytane jako „podziwiaj”, czyli popatrz, przyjrzyj się, i miało stanowić aluzję do niezdarności jego adresata.<br />Jest to najstarsze znane zdanie zapisane w języku polskim i na ziemiach Śląska. Zamieszczone jest w ''Księdze Henrykowskiej'' spisanej w opactwie cystersów w [[w:Henryków (województwo dolnośląskie)|Henrykowie]] ok. 1270 roku przez jej opata Piotra. Opisując dzieje klasztoru, księga zachowała powyższe zdanie Bogwała do żony.<br />Dłuższa treść zapisu: ''Bogwali uxor stabat, ad molam molendo. Cui vir suus idem Bogwalus, compassus dixit: Sine, ut ego etiam molam. Hoc est in polonico: Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai.'' Warto zwrócić uwagę, że zapis staropolski został zlatynizowany – na przykład ''ut'' jest wzięte z łaciny, prawdopodobnie chodzi jednak o ''at''.

 

==Nawiązania==