Piwnica pod Baranami: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
uzupełnienie, formatowanie automatyczne |
→O kabarecie: +1 |
||
Linia 15:
* Dzięki Skrzyneckiemu Piwnica pod Baranami stała się jednym z symboli Krakowa. Miejscem kojarzonym z niepowtarzalną, wyjętą jakby z innej epoki, atmosferą. Miejscem, w którym wypada bywać zarówno nobliwym damom, politykom i pisarzom, jak i wszystkim pragnącym po prostu zabawić się i wypić wódeczki.
** Autor: [[Andrzej Lisowski]], "Rzeczpospolita" 1990, nr 88
* Jak z historii kart wynika,<br />Dawno trwa idylla:<br />Po „Zielonym Balonikiem”<br />Płynie ta flotylla!<br />A więc „Momus” i „Figielki”,<br />„Qui Pro Quo” i „Banda”<br />„Perskie Oko”, „Morskie Oko”,<br />Ech, wesoła granda!<br />„Siedem Kotów”, „Szpak” i „Dudek”,<br />„Wagabunda”, „Jama”,<br />„Owca”, „TEY”, „Hybrydy” lube<br />I „Piwnica” sama!<br />„STS”-y i „Stodoły”,<br />„Bimbomy”, „Pinezki”,<br />Rozgniewany, lecz wesoły<br />Kabareto-festyn!
** Autor: [[Jan Pietrzak]], ''Pod egidą rozsądku'' (1986), cyt. za: ''[[Co jest grane, panie Janku...]] Wywiad Andrzeja Romana'', Warszawa 1992, s. 5.
** Zobacz też: [[kabaret Dudek]], [[kabaret Momus]], [[kabaret Tey]], [[Klub Hybrydy]], [[Klub Stodoła]], [[Qui Pro Quo]], [[Studencki Teatr Satyryków]]
* „Ów z wielkim wysiłkiem powiedział wielkie głupstwo” – pisał o kimś Montaigne. A ja chciałbym swoje głupstwa opowiadać bez wysiłku. I wtedy ktoś może zechce mnie wysłuchać. Druga myśl powiada, że świat trzeba oglądać przez jedno okno i wtedy coś z tego można zrozumieć. Piwnica, Kraków cały jest takim moim oknem.
| |||