Wojciech Pszoniak: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
m dr.
Alessia (dyskusja | edycje)
+1, formatowanie automatyczne, drobne techniczne
Linia 1:
[[Plik:Wojciech Pszoniak 2004.jpg|mały|<center>Wojciech Pszoniak w (2004 roku)</center>]]
'''[[w:Wojciech Pszoniak|Wojciech Pszoniak]]''' (ur. 1942) – polski aktor.
==Wypowiedzi==
* Kiedy się pracuje nad rolą, nad filmem, to nigdy się nie zakłada dzieła czy klęski, bo to, po prostu utrudniałoby pracę. Człowiek się zakochuje się w scenariuszu, zespół zaczyna ze sobą pracować i wtedy powstaje jakaś magia. Myśmy czuli, że w tym materiale, w tej energii jest coś nadzwyczajnego, coś innego.
** Źródło: [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1030 Wywiad, 2000]
Linia 22 ⟶ 23:
* W serialach zaczynają grywać modelki, piosenkarze, dziennikarze. Sztuka zdemokratyzowała się w sposób niebywały. Ktoś, kto prezentuje wypchaną zebrę w formalinie lub czaszkę ludzką inkrustowaną brylantami, uważa się za artystę. Jestem przekonany, że także w sztuce powinny obowiązywać pewne kryteria. Te, które uwzględniają istotną różnicę między np. kompozycjami Piotra Rubika i Krzysztofa Pendereckiego. Nie każdy, kto występuje na scenie, jest aktorem, i nie każdy, kto gra na instrumencie, jest muzykiem. Sam fakt, że ktoś ma sklep, nie znaczy, że jest handlowcem. Są jeszcze, myślę, jakieś punkty odniesienia. Zresztą nie tylko w Polsce. Idąc do teatru, niejeden widz zastanawia się, czy np. tarzanie się na scenie jest sztuką. Chcemy zobaczyć Szekspira, a to, co powstaje, jest tylko jego recyklingiem. Tego rodzaju sztuka – mówię otwarcie – mnie nie interesuje.
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20417 „Rzeczpospolita”, 9 kwietnia 2010]
 
==O Wojciechu Pszoniaku==
* (...) Pszoniak – grając – nie wyzbywa się samego siebie. Buduje role nie z elementów zewnętrznych, obcych, których można się wyuczyć, lecz z tego ludzkiego materiału będącego w nim samym, w jego bogatej – jak w każdym człowieku – osobowości, której nie pragnie ukryć pod kostiumami, szminką, lecz z której czerpie wewnętrzną prawdę.
** Autor: [[Maciej Karpiński]], ''Pszoniak'', Warszawa 1976