Wersja z 15:30, 25 kwi 2011 edytuj 83.30.6.160 (dyskusja) →‎15. Cullenowie ← poprzednia edycja		Wersja z 15:33, 25 kwi 2011 edytuj anuluj edycję Alessia (dyskusja \| edycje) 128 610 edycji m formatowanie automatyczne następna edycja →
Linia 85: ==11. Komplikacje== * -– A więc to oficjalne? (...) <br /> -– Co takiego? <br /> -– No wiesz, ty i Cullen. (...) <br /> -– Nic ci do tego. (...) <br /> -– Ten facet mi się nie podoba. <br /> -– I nie musi. <br /> -– Patrzy na ciebie tak... tak... -– ciągnął -– jakbyś była czymś do jedzenia. * – Zmierzcha – szepnął Edward refleksyjnie, spoglądając ku zachodowi na przesłonięty chmurami horyzont. Myślami wydawał się być daleko stąd. Wpatrywałam się w niego jak zaczarowana. Po pewnym czasie przeniósł wzrok na mnie.<br />– To dla nas najbezpieczniejsza pora dnia – odpowiedział na malujące się w moich oczach pytanie. – Najłatwiejsza. Ale poniekąd i najsmutniejsza… Kolejny dzień dobiega końca, nastaje noc. Mrok jest tak przewidywalny, prawda? – Uśmiechnął się smutno.<br />– Lubię noc. Gdyby nie ciemność, nigdy nie zobaczylibyśmy gwiazd. ** ''"It's twilight," Edward murmured.(...) "It's the safest time of day for us," he said, answering the unspoken question in my eyes. "The easiest time. But also the saddest, in a way... the end of another day, the return of the night. Darkness is so predictable, don't you think?" He smiled wistfully.<br />"I like the night. Without the dark, we'd never see the stars."'' (ang.) Linia 124 ⟶ 125: * – Naprawdę będziesz się przy mnie kręcił? – spytałam, bo nagle zrobiłam się niespokojna. – Będziesz przy mnie?<br />– Jak długo zechcesz – zapewnił mnie Edward.<br />– Jak najdłużej. Już zawsze. * Palce Edwarda sunęły w dół po moich plecach, a oddech przyspieszył. Znów zaczęło kręcić mi się w głowie. On tymczasem pochylił się i wolno, ostrożnie, po raz drugi złożył na mych ustach pocałunek. Moje wargi rozwarły się odrobinę... A potem była już tylko ciemność. <br /> -– Bello? -– Edward tulił mnie mocno do siebie, żebym nie upadła. Słychać było, że się o mnie boi. <br /> -– Zemdlałam... Przez ciebie -– oskarżyłam go słabym głosem. <br /> -– I co ja mam z tobą począć dziewczyno? -– jęknął. -– Kiedy pocałowałem cię wczoraj, rzuciłaś się na mnie, a dziś straciłaś przytomność! (...) <br /> -– A niby jestem we wszystkim dobry -– westchnął. * -– Chcę mieć jasność. Zamartwiasz się nie dlatego, że jedziemy do domu pełnego wampirów, tylko dlatego, że mogą cię nie zaakceptować, tak? <br /> -– Zgadza się. (...) <br /> Pokręcił głową. <br /> -– Jesteś niesamowita. ==16. Carlisle==

Zmierzch (powieść): Różnice pomiędzy wersjami