Mariusz Bonaszewski: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
+4, formatowanie automatyczne |
+1, formatowanie automatyczne |
||
Linia 69:
==O Mariuszu Bonaszewskim==
* Mariusz Bonaszewski (mistrzostwo)<br />Pięknie ewoluuje z chmurno-romantycznego amanta w dojrzałego faceta. Żar w jego oczach miesza się z gorzkim niespełnieniem (w „Nie do pary” Bovella gościnnie we wrocławskim Współczesnym), z grymasem złości, ba, z rozkoszną dziecinadą spod maski narcystycznego pana domu – w nieoczekiwanej, antymaskulinistycznej „Norze” w Narodowym. I z błyskiem przenikliwości niezbędnym w Gombrowiczowskich kreacjach Jerzego Jarockiego: na trzecim planie w „Kosmosie”, na pierwszym w skomplikowanych wywodach „Błądzenia” sprzed dwóch lat.
** Autor: [[Jacek Sieradzki]], ''Subiektywny spis aktorów teatralnych'', „Polityka” nr 32/12.08.
* Najlepsza z ról, w jakich widziałem Mariusza Bonaszewskiego, wrażliwy, nerwowy, frustrujący, zbuntowany przeciwko rutynie starszych i obyczajom matki. Najpierw w tym przedstawieniu – grafoman.(...) Potem, kiedy jego pisarstwo zyska już uznanie, twórczość straci dla niego znaczenie.
** Autor: [[Andrzej Wanat]], „Teatr” 1992, nr 1
** Opis: o roli Konstantego Trieplewa w ''Mewie''.
* (...) prowadzony ręką mistrza osiąga najwyższe rejony, przekraczając samego siebie (wyciszony i skupiony w ''Kosmosie'', niebezpieczny w telewizyjnym ''Juliuszu Cezarze''), ale pod ręką niewprawną traci instynkt i dyscyplinę (rozfiglowany ponad miarę w ''Norze'').
** Autor: [[Tomasz Miłkowski]], [http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/29094.html ''W teatrach coraz lepiej'']
==Zobacz też==
| |||