Hermann Hesse: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
m r2.6.4) (robot poprawia: uk:Герман Гессе
Alessia (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne, komentarz, formatowanie automatyczne
Linia 2:
'''[[w:Hermann Hesse|Hermann Hesse]]''' (pseud. '''Emil Sinclair'''; 1877–1962) – niemiecki prozaik, poeta i eseista, noblista.
 
===''Wilk stepowy=''==
<!-- Cytaty dodawaj w osobnym haśle! -->
{{osobne|Wilk stepowy}}
* Oczywiście nie chcą pływać! Urodzili się przecież dla ziemi, nie dla wody. I oczywiście nie chcą myśleć, gdyż stworzeni zostali do życia, a nie do myślenia! Tak, a kto myśli i kto z myślenia czyni sprawę najważniejszą, ten wprawdzie może w tej dziedzinie zajść daleko, ale taki człowiek zamienił ziemię na wodę i musi kiedyś utonąć.
Linia 10 ⟶ 11:
* Życie jest zawsze straszne. Nie jesteśmy winni, a mimo to jesteśmy odpowiedzialni.
 
===''Gra szklanych paciorków=''==
* [(...]) im więcej od siebie wymagamy czy też im więcej aktualne nasze zadanie od nas wymaga, tym bardziej zdani jesteśmy na szukanie źródła siły w medytacji, na nieustannie odnawiane godzenie umysłu z duszą. Im bardziej zaś – a miałbym na to sporo przykładów – absorbuje nas jakieś zadanie, to podniecając i pobudzając, to znów nużąc i przytłaczając, tym łatwiej stać się może, iż zaniedbamy owo źródło, podobnie jak przy zatopieniu się w jakiejś umysłowej pracy łacno skłonny bywa człowiek do zaniedbania ciała i jego pielęgnacji. Ludzie prawdziwie wielcy w dziejach świata wszyscy albo umieli medytować, albo też nieświadomie znali drogę wiodącą ku temu właśnie celowi, do którego medytacja nas prowadzi. Inni zaś, nawet najzdolniejsi i najsilniejsi, wszyscy w końcu ponieśli klęskę i porażkę, ponieważ ich zadanie czy też ambitne marzenie tak nimi owładnęło, tak ich opętało i opętanymi uczyniło, że utracili zdolność do nieustannego odrywania się od tego, co aktualne, i do zachowania dystansu.
** Źródło: ''Gra szklanych paciorków'' (rozdz. ''Waldzell''), tłum. Maria Kurecka, Wydawnictwo Poznańskie 1971, s. 102
** Opis: Mistrz gry szklanych paciorków (magister ludi) do Józefa Knechta podczas wizyty w kastalskiej szkole drugiego stopnia w Waldzell.
Linia 27 ⟶ 28:
** Opis: Józef Knecht do swojego przyjaciela Plinia Designori
 
===''Rosshalde=''==
* Ach, te pierwsze próby, kiedy się szuka i nie znajduje – to piękne.
 
* (...) Miłość, czułość, uczucie – to rzeczy, których dziecko na ogół potrzebuje mniej, niż się nam, dorosłym, wydaje.
 
* Musisz wyrzec się wszystkiego, co masz, i musisz oczyścić się z całej przeszłości, inaczej nigdy nie zdołasz jasnym, swobodnym wzrokiem spojrzeć na świat.
Linia 46 ⟶ 47:
 
* Ci, którzy są jak dzieci, umieją kochać; na tym polega ich sekret.
** Źródło: ''Siddhartha'', przekładtłum. Małgorzata Łukasiewicz
 
* Gdyby na kolanach siedziała ci dziewczyna, która ci się akurat podoba, gdybyś miał w perspektywie talerz zupy, na którą akurat masz ochotę, nie mordowałbyś się z tymi głupstwami. W przyrodzie jest dziesięć tysięcy kolorów, a myśmy się uparli zredukować skalę do dwudziestu. Oto i całe malarstwo. Człowiek nigdy nie jest zadowolony i musi jeszcze dostarczać sprawy krytykom.
** Źródło: ''Ostatnie lato Klingsora'', s. 288 [w:] ''W słońcu dawnych dni''
 
* Gdzie schodzą się zaprzyjaźnione drogi, tam cały świat wygląda na moment jak ojczyzna.
Linia 98 ⟶ 99:
[[Kategoria:Nobliści - literatura]]
 
[[bg:Херман Хесе]]
[[bs:Hermann Hesse]]
[[bg:Херман Хесе]]
[[ca:Hermann Hesse]]
[[cs:Hermann Hesse]]