Święto Pracy: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne |
nowy cytat |
||
Linia 12:
* Postulaty wypisywane niegdyś przez PPS-owców na pierwszomajowych transparentach nie straciły niestety na aktualności. Takich praw nie dostaje się w prezencie, trzeba je wywalczyć. I o tym powinien przypominać nam 1 Maja.
** Autor: [[Adrian Zandberg]], [http://www.krytykapolityczna.pl/Trzy-pytania-do/Zandberg-1-Maja-niewygodna-tradycja/menu-id-77.html krytykapolityczna.pl, 15 stycznia 2007]
* Robotnicy, chłopi, pracownicy umysłowi! W dniu święta 1 maja myśli i uczucia nasze biegną do Polskiej Partii Socjalistycznej, do jej dorobku i do jej zawsze żywej ideologii i programu. Nasze święto majowe i nasz bojowy znak czerwonego sztandaru przywłaszczyła sobie PZPR, ale nie ona nauczyła proletariat polski prowadzić walkę o socjalizm, o ustrój wolności człowieka, wolności narodowej, wolności pracy i sprawiedliwości społecznej. Tę walkę podjęła w roku 1892 Polska Partia Socjalistyczna. Podjęła ją przeciwko klasom posiadającym, obcym i rodzimym kapitalistom i obszarnikom, przeciwko wstecznictwu wszelkiego rodzaju, przeciwko trzem mocarstwom zaborczym: Rosji, Niemcom i Austrii. Wszystko, co sobie polska, klasa robotnicza wywalczyła i zdobyła aż po rok 1939, pozostaje na zawsze związane z tymi trzema literami PPS.
** Autor: [[Adam Ciołkosz]], [http://lewicowo.pl/varia/viewpub/tid/2/pid/208 ''Na 1 Maja 1970 roku'', w: ''Adam Ciołkosz. Polityk – pisarz – historyk socjalizmu'', praca zbiorowa, red. Józef Żmigrodzki, Londyn 1972].
* Sklejanie Święta Pracy z Kim Dzong Ilem i Stalinem, odzieranie go z tradycji robotniczego protestu, nie jest specjalnie oryginalne. Pierwszy zaczął to robić rząd USA, któremu nie na rękę były amerykańskie i robotnicze korzenie święta. W latach 50. „komunistycznemu” Świętu Pracy Stany Zjednoczone przeciwstawiły „patriotyczny” Dzień Prawa (obchodzony właśnie 1 maja). W kontekście wydarzeń, które dały początek Świętu Pracy, powoływanie się na prawo brzmiało zresztą, delikatnie rzecz ujmując, dwuznacznie. Dzisiaj tradycja walki o prawa pracownicze, tradycja demokratycznej lewicy jest wyjątkowo niewygodna dla mantrujących, że jedyną alternatywą dla neoliberalnego kapitalizmu są gułagi.
| |||