Rudyard Kipling: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
rozbudowa, formatowanie automatyczne |
||
Linia 1:
[[Plik:Rudyard Kipling.jpg|mały|<center>Rudyard Kipling</center>]]
'''[[w:Rudyard Kipling|Joseph Rudyard Kipling]]''' (1865–1936) – angielski pisarz, poeta i prozaik, laureat Literackiej Nagrody Nobla.
==''Druga księga dżungli''==
* Co innego jest słyszeć, a co innego wiedzieć na pewno.
* I zapamiętaj sobie, moje dziecko, że nie trzeba potępiać świata, ażeby nie zostać samemu przez świat potępionym.
* Kto chce ufać kobietom, ten, jak to mówią, chce chodzić po rzęsie bagniska.
* Nastały złe czasy, ale przeminą, bylebyśmy tylko zdołali wytrwać do końca.
* Prawo jest jak olbrzymia liana: spada na barki każdemu i nikt się przed nim nie uchroni.
* Przy pewnym szczęściu, dobrym wzroku i stałej zasadzie zapewniania sobie naprzód odwrotu, nim się zapuszczę do jakiej odnogi lub zatoki, wiele zdziałać można.
* Tych oto czworga nic nie nasyci – o czym wiadomo od wieka:<br />Paszczy Dżakali, sępa gardzieli, łap małpich i oczu człowieka.
* ''Wiekiem ni sprytem, ni siłą wodzowi<br />dotrzymać nie zdoła nikt pola;<br />Zatem w wypadkach, gdzie prawo przemilcza,<br />tam prawem wodza jest wola.''
==''Księga dżungli''==
* Mieszkaniec nizin nie zna nic prócz czterech ścian chaty, w której mieszka.
* ''Osty są dla wielbłąda, dla bydła pasza zielona,<br />A dla dzieciny uścisk matczyny, gdy główkę tuli do łona.''
* Prawa dżungli, które nic nie postanawiają bez przyczyny, zabraniają wszelakiemu zwierzęciu pożerać człowieka, chyba że się zabija w celu nauczenia dzieci, jak zabijać należy, a i wtedy łowy odbywać się winny poza obrębem posiadłości gromady lub własnego plemienia. Istotnym powodem tego zakazu jest to, że zamordowanie człowieka pociąga za sobą wcześniej czy później wtargnięcie ludzi białych, uzbrojonych w strzelby i siedzących na słoniach, jak również paru setek ludzi brunatnych, zbrojnych w gongi, race i pochodnie, a wtedy biada wszystkim mieszkańcom dżungli. Ale pomiędzy sobą zwierzęta tłumaczą ów przepis w taki sposób, że nie godzi się myśliwemu polować na człowieka, który jest najsłabszym i najbezbronniejszym z żyjących stworzeń.
* Wówczas jeden z dowódców azjatyckich przybyłych z emirem, szpakowaty starzec długich włosach, wszczął rozmowę z oficerem-krajowcem.<br />– Powiedz mi, jak dokonujecie podobnych cudów.<br />A oficer odpowiedział:<br />– Wydano rozkazy, które zostały wykonane.<br />– Czyż i zwierzęta mają tyle rozumu co ludzie?<br />– I one są posłuszne jak ludzie. Muł, koń, słoń czy wół słuchają swego poganiacza, poganiacz sierżanta, sierżant porucznika, porucznik kapitana, kapitan majora, major pułkownika, pułkownik brygadiera dowodzącego trzema pułkami, brygadier generała, który jest posłuszny wicekrólowi, a ten znowu jest sługą cesarzowej. Ot i wszystko!<br />– Gdybyż tak było w Afganistanie! – rzekł dowódca. – Tam bowiem poddajemy się jedynie naszej własnej woli.<br />– Dlatego też – odparł oficer podkręcając wąsa – wasz emir, którego słuchać nie chcecie, musi przychodzić tutaj po rozkazy do naszego wicekróla.
* Żal nie zastąpi kary.
==Inne==
* Ale to już inna historia.
** ''But that is another story.'' (ang.)
Linia 28 ⟶ 57:
* Słowa to najpoważniejsza broń.
** Zobacz też: [[słowo]]
* (...) znieść triumf i klęskę wszelaką, i traktować tych dwoje oszustów jednako (...)▼
** Źródło: wiersz „''If--''” („''Jeżeli''”)▼
* Utrzymuję sześć wiernych sług. Nauczyli mnie oni wszystkiego, co umieli. Ich imiona to: Co? Dlaczego? Kiedy? Gdzie? Jak? Kto?
Linia 37 ⟶ 63:
** Zobacz też: [[kobieta]], [[mężczyzna]]
* Wolność
* Z chwilą, gdy lekko bierzemy naszą sztukę, każąc jej służyć osobistym celom, ona z kolei zaczyna nas zdradzać.
* Zawsze staram się widzieć w każdym jego najlepsze strony – to mi oszczędza wielu kłopotów.
▲* (...) znieść triumf i klęskę wszelaką, i traktować tych dwoje oszustów jednako (...)
{{Wikisource|strona=Rudyard Kipling|dopełniacz=Rudyarda Kiplinga}}
| |||