Pampersy, kamera i On: Różnice pomiędzy wersjami

'''[[w:Pampersy, kamera i On|Pampersy, kamera i On. Rok z dziennika kobiety sukcesu]]''' – powieść obyczajowa Diany Appleyard z 2003 roku. Tłum. Blanka Kuczborska-Kwiecińska.

{{spoiler}}

==Carrie Adams==

{{IndeksPL}}

* Aerobik na kacu to rzecz, której nikomu nie polecam (...).

 

* Automat z czekoladą w redakcji stoi smutny i zaniedbany, utraciwszy moje zainteresowanie.

 

* Bardzo miło jest być bez dzieci, ale często samo oczekiwanie na to przerasta późniejszą przyjemność.

 

* (...) chyba wszyscy lubimy posłuchać sobie o problemach małżeńskich przyjaciół (...).

 

* Czy nie zdaję sobie sprawy, że seks jest dla mężczyzny konieczny, aby uwolnić w jego organizmie jedyny hormon, który pozwala mu spokojnie i mocno zasnąć?

 

* Dlaczego chce być nianią? Może jest upośledzona na umyśle?

** Opis: o Claire.

* Dzięki Bogu, moje ciężkie przejścia miały jedną dobrą stronę: straciłam mnóstwo kilogramów. Nic tak nie pomaga zrzucić wagi jak odrobina nieszczęścia. Należy zapomnieć o wszelkich dietach i zachęcić męża, żeby poszedł i przespał się z inną. To czyni cuda, choć wątpię, aby przesłodzone poranne programy telewizyjne dla kobiet z przekonaniem polecały tę metodę.

 

* (...) fryzjerstwo traktuje się obecnie jak formę uprawiania sztuki.

 

* Harriet to znakomita kucharka; po maturze zamiast iść na uniwersytet skończyła renomowaną londyńską szkołę gotowania, jak ktokolwiek z odrobiną oleju w głowie.

 

* Jak można oczekiwać, żeby mężczyzna sam zajął się swoimi dziećmi? Wiem, że moja matka nigdy nie zostawiła mnie i moich dwóch sióstr samych z ojcem. Chyba całkiem na serio uważała, że nas zamorduje albo wyjdzie z domu, zupełnie zapomniawszy o naszym istnieniu. Mówimy tu o mężczyźnie, który pod koniec XX wieku nie wie, jak nastawić czajnik. Oto, jacy „nowocześni” są moi rodzice.

 

** Opis: o płaczącym dziecku pozostawionym z opiekunką.

 

* (...) każdy kobieciarz ceni sobie głównie kolejny podbój i jeśli nie widzi odzewu, przenosi zainteresowanie na inny obiekt.

 

* Kusiło mnie nawet, żeby podzielić się z nią [matką] kłopotami z Mikiem, ale byłaby tak przerażona, że mogłaby dostać ataku serca. Małżeństwo jest na całe życie, a w przypadku tarć z ojcem jej motto zawsze brzmiało: „ustąpić”.

 

* Lepszy ten ptaszek, którego znam.

 

* Małżeństwo to taka dziwna rzecz. Ludziom z zewnątrz wydaje się czymś konkretnym i stałym – pobraliście się, jesteście parą raz na zawsze – ale wewnątrz związku wciąż kotłują się uczucia i sprzeczne emocje: miłość, namiętność, gniew, żal, gorycz, zazdrość. Małżeństwa są jak małe dzieci – wystarczy na chwilę spuścić je z oka, żeby stało się coś strasznego.

 

** Opis: o Harriet.

 

* Najgorszą rzeczą, jeśli chodzi o pracę w telewizji jest to, że pełno tu atrakcyjnych dwudziestolatek w obcisłych minispódniczkach i w wysokich, ciężkich platformach na końcu patykowatych nóg. Muszę albo stracić dobrych parę kilogramów i poważnie nadgonić modę (która w trakcie mojego wygnania zmieniła się dramatycznie), albo zaakceptować fakt, że stałam się moją matką.

 

* Nikt przy zdrowych zmysłach nie ryzykowałby utraty rodziny tylko dla seksu. Przynajmniej tak mi się wydaje.

 

* Oczy zebranych zwróciły się w moją stronę, a ja wstałam i otworzyłam usta, z których wydobył się pisk. Wszyscy spojrzeli na mnie z nowym zainteresowaniem. Zatrudnili Myszkę Miki, żeby poprowadziła dział planowania?

 

* Oto, co robiłam: siedziałam na sedesie w kontemplacyjnym nastroju.

 

* Po naszym wyjściu [z restauracji] personel będzie musiał zmyć wszystko gumowym wężem.

 

* Przyszłam do redakcji pochwalić się Tomem, kiedy miał trzy miesiące – pamiętam, jak wchodziłam z nim przez obrotowe drzwi, przyciskając go mocno do piersi, nieco speszona podwójną rolą: matki i pracownicy. Byłam z niego dumna jak paw, ale jednocześnie czułam się niemożliwie spięta – jakbym wchodziła do biura nago. Oczywiście, to głównie kobiety zgromadziły się wokół, wyrażając zachwyt, podczas gdy mężczyźni podchodzili ostrożnym krokiem z pomrukami aprobaty, oglądając mnie nieufnie, jak bym porosła pierzem. Nick wyjrzał tylko na chwilę ze swojego gabinetu i obrzucił Toma spłoszonym spojrzeniem, jak coś, co może zaraz wybuchnąć. Naprawdę. Sam ma dwójkę dzieci, ale dam głowę, że jego żona dokłada starań, aby sprzątnąć je razem z zabawkami przed jego powrotem z pracy.

 

* (...) seks na podłodze z wiekiem staje się coraz mniej wygodny (...).

 

* Teczkę miałam już spakowaną: portmonetka, wkładki laktacyjne na piersi, podpaski Always, kosmetyczka i parę długopisów. Prawie zapomniałam, co się nosi do redakcji i moja teczka bardziej przypominała zestaw pierwszej pomocy dla karmiącej matki niż poważne narzędzie pracy.

 

* Tylko nadludzkim wysiłkiem udało mi się nie pociągnąć go za krawat tak, żeby zarył głową w makaron.

 

* Uwielbiam mężczyzn, którzy robią porządki w ogrodach. Nie. Poprawka. Uwielbiam mężczyzn, którzy robią cokolwiek, nawet tylko wyładowują zmywarkę.

 

* W zasadzie bardzo popieram twórczą zabawę z dziećmi, tyle że rzeczywistość nie zawsze spełnia nasze oczekiwania. W moim przypadku, wspólne malowanie nierzadko kończyło się tym, że dzieci chlipały w sypialniach na górze, a ja z przekleństwem na ustach miotałam się ze ścierką i wiadrem po kuchni, zastanawiając się, jakim cudem, do cholery, udało nam się wymazać farbą pudełko do chleba i to od środka. To samo dzieje się z pieczeniem. Bardzo lubię piec ciasteczka z moimi dziećmi, pod warunkiem, że Tom siedzi na swoim wysokim krzesełku gdzieś w zasięgu wzroku, a Rebeka stoi przy drzwiach.

 

* Wstydzę się swoich walizek. Ciągle mam zamiar kupić nowe, ale szkoda mi wydawać pieniądze na coś tak nudnego.

 

* Z niemowlętami sprawa jest dużo prostsza – dopóki są najedzone i przewinięte, dobrze im z każdym.

 

* Zrobiłam dziś rano błyskawiczny przegląd swojej garderoby. Co właściwie mam włożyć na swój Wielki Powrót? Przez ostatnie pół roku chodziłam wyłącznie w powyciąganych legginsach i olbrzymich T-shirtach. Moje kostiumy do pracy wydały mi się podejrzanie małe. Czy naprawdę nosiłam kiedyś taki rozmiar? Zaatakowałam jedną ze spódnic, biorąc ją przez zaskoczenie i wciskając przez biodra, ale zrewanżowała mi się, oplatając mnie w pasie żelazną obręczą. Przypominałam nie tyle cienką w talii osę, ile przepołowionego bąka. Będę musiała iść do pracy zgięta wpół i cały dzień nic nie jeść.

 

* Żadne Pytanie Nie Jest Nigdy Zadane Całkiem Niewinnie.