Umberto Eco: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
→‎Inne: linki
szablon
Linia 82:
 
==''Wyspa dnia poprzedniego''==
{{osobne|Wyspa dnia poprzedniego}}
 
* Czy Bóg, nauczyciel geometrii, mógłby, choćby i z potrzeby sprawiedliwości, stworzyć nieład piekła i śmiać się z tego przewrócenia wszelkiego przewrotu?
 
* Filozofa nie nęka naturalność końca, lecz tajemnica początku.
 
* Gdyby świat był skończony i otoczony Nicością, skończony byłby również Bóg. Jego rolą jest bowiem, przebywać w niebie i na ziemi, i w każdym miejscu, a nie mógłby przecież przebywać tam, gdzie jest tylko Nicość. Nicość nie jest miejscem.
 
* Jeśli istnieje mnogość światów dowodzi to nieskończonej pomysłowości Inżyniera naszego Uniwersum, a w rezultacie ten Poeta nie zna granic.
 
* Jeśli istnieje piękno, to tylko w tym celu, by trwać bez celu.
 
* Melancholicy nie stają się melancholikami wskutek miłości, lecz zakochują się, by mogła dojść do głosu melancholia.
 
* Poeta układa idealne listy dla swej idealnej nimfy po to tylko, by zbadać dzięki słowom tajniki namiętności. Filozof poddaje próbie chłód swego spojrzenia, by zobaczyć, jak dalece da się skruszyć mur hipokryzji.
 
* Prawda to dziewczę równie piękne jak wstydliwe i dlatego zawsze trzeba okrywać ją płaszczem.
 
* Pustka jest niebytem, ale niebytu nie ma, ergo nie ma pustki.
 
* Rozkosze miłosne to cierpienia, których się pożąda, to zespolenie słodyczy i męczeństwa, a miłość to dobrowolne szaleństwo, piekielny raj i rajskie piekło, to zgodność upragnionych przeciwieństw, bolesny śmiech i kruchy diament.
 
* Róża zda się nam piękna, albowiem przy pierwszym naszym spojrzeniu ukrywa swą nietrwałość, a choć o urodzie śmiertelnej zwykło się mówić, że jest czymś więcej niż tylko rzeczą ziemską, niczym innym jest niż trupem osłoniętym maską młodości.
 
* Skoro miłować to zrozumieć, że dwie dusze po to są stworzone, by połączyły się ze sobą, to gdy jednak widzi, iż druga nie kocha, musi umrzeć.
 
* Sukces nie ma dzisiaj barwy słońca, lecz wzrasta przy świetle księżyca.
 
* Umiera się, bo nic innego nie można uczynić.
 
* Władza to nienasycony potwór, któremu należy służyć z niewolniczym oddaniem, by chwycić dzięki temu każdy okruch spadający ze stołu i przeobrazić go w sposobność do powolnego i krętego wspinania się po szczeblach kariery.
 
* Wszystko jest uczynione z niczego, lecz by to pojąć, trzeba mieć duszę, która, choć tak znikoma, nie jest przecież nicością.
 
* Życie gaśnie sama z siebie jak świeca, która spaliła swą materię.
Linia 190 ⟶ 164:
* Nie zdajemy sobie z tego sprawy, ale nasz skarb w porównaniu z analfabetą (albo analfabetą, który nie bierze książki do ręki) – to fakt, że on przeżywa i przeżyje tylko swoje życie, a my przeżyliśmy ich mnóstwo.
 
* Podobnie jak Włochy były laboratorium faszyzmu, które potem skopiowała Hiszpania, w tej chwili są laboratorium „berlusconizmu”, i trzeba będzie zobaczyć, co się wydarzy. (...) „Berlusconizm” to europejski peronizm, chociaż nie doprowadził do rządu aktorki.
** Źródło: rozmowa Vicentego Verdu, ''El Pais'', tłum. ''Forum,'' 24 maja 2010.
** Zobacz też: [[Silvio Berlusconi]], [[Eva Perón]]
Linia 210 ⟶ 184:
** ''In omnibus requiem quaesivi, et nusquam inveni in angulo cum libro.'' (łac.)
** Zobacz też: [[książka]]
 
 
{{DEFAULTSORT:Eco, Umberto}}