Władimir Sołowjow: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m kat. |
m rozbudowa, formatowanie automatyczne |
||
Linia 1:
[[Plik:Vladimir-Solovyov.jpg|mały|Władimir Sołowjow]]
'''[[w:Władimir Sołowjow|Władimir Sołowjow]]''' (ros. ''Влади́мир Серге́евич Соловьёв'';
* Głosząc siebie poza wszystkim innym, człowiek tym samym pozbawia sensu swoje własne istnienie, odbiera sobie prawdziwą treść życia i przekształca swoją indywidualność w pustą formę.
* Główny fałsz i zło egoizmu tkwi nie w absolutnej samoświadomości i samoocenie podmiotu, a w tym, że słusznie przypisując sobie absolutne znaczenie, człowiek niesłusznie odmawia innym tego samego znaczenia.
* Istnieje tylko jedna siła, która może od wewnątrz osłabiać egoizm – to miłość, a przede wszystkim miłość płciowa.
* Jedynie miłość płciowa czyni zadość wymaganiom, bez których nie da się zlikwidować samolubstwa w obcowaniu z innym człowiekiem.
* Miłość jest ważna jako przeniesienie całej naszej aktywności życiowej z siebie na drugiego człowieka, jako przesunięcie centrum naszego życia osobistego.
* Miłość prawdziwie wielka najczęściej bywa nieszczęśliwa, a miłość nieszczęśliwa zazwyczaj prowadzi do samobójstwa – w tej, czy innej postaci.
* Najsilniejsza miłość nader często bywa nieodwzajemniona, i nie wydaje nie tylko wielkiego, ale w ogóle żadnego potomstwa.
* Nie bez powodu stosunki płciowe nie tylko noszą nazwę miłości ale będąc ideałem wszelkiej innej miłości, stanowią w świadomości ogółu miłość uprzywilejowaną.
* Pociąg do mokrego fartucha nie wymaga motywów, podczas gdy wielu ludzi odwiedza domy rozpusty z powodu fałszywego pojmowania względów higienicznych.
* Prawdziwa miłość duchowa nie jest słabym naśladowaniem i zapowiedzią śmierci, lecz triumfem nad nią – postrzeganiem chwilowego, jako wiecznego.
* Sens ludzkiej miłości tkwi w uzasadnieniu i zbawieniu indywidualności przez ofiarę z egoizmu.
* W miłości płciowej prawdziwie rozumianej, boski byt zyskuje możliwość swego ostatecznego ucieleśnienia w indywidualnym życiu człowieka.
| |||