Jerzy Giedroyc: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
[[Plik:Jerzy Giedroyc 1997.jpg|mały|Jerzy Giedroyc]]
'''[[w:Jerzy Giedroyc|Jerzy Giedroyc]]''' (1906–2000) – publicysta, polityk, epistolograf, redaktor naczelny „Kultury”.
* Polacy – to okropny naród. Zapewne, każdy naród jest okropny. Ale Polacy odznaczają się szczególną słabością charakteru i niewykształconą administracją.
** Źródło: Jerzy Giedroyc, ''Autobiografia na cztery ręce'', Warszawa 2006, s. 53.
* Nieszczęściem Polski jest to, że jej historia jest zakłamana jak nigdzie na świecie.
** Źródło: Jerzy Giedroyc, ''Autobiografia na cztery ręce'', Warszawa 2006, s. 216.
* "Solidarność" była zrywem o ogromnym znaczeniu, nie waham się powiedzieć o znaczeniu światowym. Toteż wzbudziła niezwykłe zainteresowanie i ogromne znaczenie. Ale zryw ten został zmarnowany, ponieważ z miejsca zaczęły się kłótnie.
** Źródło: Jerzy Giedroyc, ''Autobiografia na cztery ręce'', Warszawa 2006, s. 243.
* Wybór Jana Pawła II poza samym, zupełnie wyjątkowym faktem, że Polak został papieżem, nie jest, moim zdaniem, datą zwrotną w historii Polski. Pielgrzymki papieża do Polski odegrały niewątpliwie wielka rolę, ale nie była to rola zasadnicza. To nie papież spowodował przełom w Polsce.
** Źródło: Jerzy Giedroyc, ''Autobiografia na cztery ręce'', Warszawa 2006, s. 243.
* Robienie z Kościoła najważniejszej siły, która uratowała Polaków przed komunizmem, jest powielaniem legendy.
** Źródło: Jerzy Giedroyc, ''Autobiografia na cztery ręce'', Warszawa 2006, s. 204.
* Emigracja ma sens tylko wtedy, gdy potrafi wypracowywać, a przynajmniej wspierać wszelkie inicjatywy służące oporowi przeciwko dyktaturze monopartii.
** Źródło: [[Magdalena Grochowska]], ''Jerzy Giedroyc. Do Polski ze snu'', Warszawa 2009.
|