'''''[[w:Księga Szkocka|Księga Szkocka]]''''', – gruby zeszyt zakupiony przez Łucję, żonę Stefana Banacha w 1935, w którym matematycy lwowscy, zarówno profesorowie, jak też studenci, zapisywali w latach 1935–1941 zagadnienia matematyczne wymagające rozwiązania.
* Gdzieś w 1933 lub 1934 roku Banach przyniósł do kawiarni Szkockiej gruby zeszyt, abyśmy mogli zapisywać nowe problemy oraz wyniki naszych dyskusji, nadając im bardziej trwałą formę. Książka ta przechowywana była w kawiarni. Kelner przynosił ją na żądanie, a my zapisywaliśmy zadania i komentarze, po czym kelner zabierał ją ceremonialnie do sekretnego schowka. Ów brulion miał później stać się znany jako ''Księga Szkocka''.<br />Wiele zamieszczonych tam problemów nosi daty sprzed 1935 roku. Były długo dyskutowane przez tych, których nazwiska zostały wpisane do księgi. Żeby można było rozważać "oficjalny"„oficjalny” wpis jakiegoś zagadnienia, musiało ono wzbudzić powszechne zainteresowanie. W niektórych przypadkach zadanie rozwiązywano na miejscu, a odpowiedź zapisywano.
* Mazur powiedział do mnie: "Może„Może wybuchnąć wojna światowa. Co mamy zrobić z ''Księgą Szkocką'' i naszymi wspólnymi, nie opublikowanymi pracami? (...) W przypadku bombardowania miasta włożę rękopisy i książkę do skrzynki i zakopię ją w ziemi"ziemi”. Wybraliśmy nawet miejsce. Miało być w pobliżu bramki na boisku piłki nożnej tuż poza miastem. nie wiem, czy tak się rzeczywiście stało, ale najwyraźniej ''Księga Szkocka'' przetrwała w dobrym stanie, gdyż [[Hugo Steinhaus|Steinhaus]] przesłał mi po wojnie jej kopię. Przetłumaczyłem ją w 1957 roku i rozprowadziłem wśród moich przyjaciół – matematyków w Stanach Zjednoczonych i za granicą.
