Wersja z 18:10, 11 cze 2009 edytuj Jos. (dyskusja \| edycje) 5047 edycji m formatowanie automatyczne ← poprzednia edycja		Wersja z 10:39, 6 lut 2010 edytuj anuluj edycję Oola11 (dyskusja \| edycje) Administratorzy 16 665 edycji formatowanie automatyczne, dod. cytaty, sortowanie następna edycja →
Linia 1: [[Plik:Cumulus clouds in fair weather.jpeg\|~~thumb~~mały\|Chmura Cumulus]] '''[[w:Chmura\|Chmura]]''' – obserwowane w atmosferze, skupisko skondensowanej w małe krople lub kryształki lodu, pary wodnej. * Chmury zakrywają szczyt tylko dla tych, którzy są na dole. ** Autor: [[Jerzy Drobnik]] * Kto zbyt wiele oczekuje i żąda, ściąga na siebie ciemne chmury.<br/ > Sam tworzy sobie złe dni. ** Autor: [[Phil Bosmans]] * U nas dość głowę podnieść: ileż to widoków!<br />Ileż scen i obrazów z samej gry obłoków!<br />Bo każda chmura inna: na przykład jesienna<br />Pełźnie jak żółw leniwa, ulewą brzemienna<br />I z nieba aż do ziemi spuszcza długie smugi<br />Jak rozwite warkocze, to są deszczu strugi;<br />Chmura z gradem jak balon szybko z wiatrem leci,<br />Krągła, ciemnobłękitna, w środku żółto świeci,<br />Szum wielki słychać wkoło. Nawet te codzienne,<br />Patrzcie Państwo, te białe chmurki, jak odmienne!<br />Zrazu jak stada dzikich gęsi lub łabędzi,<br />A z tyłu wiatr jak ~~sokoł~~sokół do kupy je pędzi;<br />Ściskają się, grubieją, rosną, nowe dziwy!<br />Dostają krzywych karków, rozpuszczają grzywy,<br />Wysuwają nóg rzędy i po niebios sklepie<br />Przelatują jak tabun rumaków po stepie:<br />Wszystkie białe jak srebro, zmieszały się – nagle<br />Z ich karków rosną maszty, z grzyw szerokie żagle,<br />Tabun zmienia się w okręt i wspaniale płynie<br />Cicho, z wolna, po niebios błękitnej równinie!▼ ** Autor: [[Adam Mickiewicz]], ''[[Pan Tadeusz]]'', Księga Trzecia. Umizgi.▼ * W porównaniu z chmurami<br />życie wydaje się ugruntowane,<br />omal że trwałe i prawie że wieczne. ** Autor: [[Wisława Szymborska]], ''Chmury'' Linia 7 ⟶ 16: * Z dużej chmury mały deszcz. ** Opis: [[przysłowia polskie\|przysłowie polskie]] ▲* U nas dość głowę podnieść: ileż to widoków!<br />Ileż scen i obrazów z samej gry obłoków!<br />Bo każda chmura inna: na przykład jesienna<br />Pełźnie jak żółw leniwa, ulewą brzemienna<br />I z nieba aż do ziemi spuszcza długie smugi<br />Jak rozwite warkocze, to są deszczu strugi;<br />Chmura z gradem jak balon szybko z wiatrem leci,<br />Krągła, ciemnobłękitna, w środku żółto świeci,<br />Szum wielki słychać wkoło. Nawet te codzienne,<br />Patrzcie Państwo, te białe chmurki, jak odmienne!<br />Zrazu jak stada dzikich gęsi lub łabędzi,<br />A z tyłu wiatr jak sokoł do kupy je pędzi;<br />Ściskają się, grubieją, rosną, nowe dziwy!<br />Dostają krzywych karków, rozpuszczają grzywy,<br />Wysuwają nóg rzędy i po niebios sklepie<br />Przelatują jak tabun rumaków po stepie:<br />Wszystkie białe jak srebro, zmieszały się – nagle<br />Z ich karków rosną maszty, z grzyw szerokie żagle,<br />Tabun zmienia się w okręt i wspaniale płynie<br />Cicho, z wolna, po niebios błękitnej równinie! ▲** Autor: [[Adam Mickiewicz]], ''[[Pan Tadeusz]]'', Księga Trzecia. Umizgi.

Chmura: Różnice pomiędzy wersjami