Dorota Kędzierzawska: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
reżyser
 
Alessia (dyskusja | edycje)
uzupełnienie, formatowanie automatyczne
Linia 2:
* Czerń i biel na ekranie są dla mnie absolutną szlachetnością. Podkreślają bohaterkę, wprowadzają pewną nostalgię i pomagają samej opowieści.
** Źródło: [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41041 Wywiad, 2007]
 
* Działając samemu omija się etap, który polega na tłumaczeniu, po co ten film.
** Źródło: [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28304 Wywiad, 2005]
 
* Dzisiejsi aktorzy nie są tak dobrze przygotowani do roli… Nie chcę nikogo obrazić, ale rzadko się spotyka kogoś, kto tak skrupulatnie przygotowuje się do dnia, jaki nas czeka w pracy i uczy tekstu.
Linia 9 ⟶ 12:
** Źródło: [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41041 Wywiad, 2007]
** Zobacz też: [[film]]
 
* Jakoś jest mi łatwiej pracować z dziećmi niż z dorosłymi. Pewnie dlatego, że ja lubię „prowadzić” swoich bohaterów od początku do końca. Dzieci dają się prowadzić, w przypadku aktorów nie wypada tego robić.
** Źródło: [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28304 Wywiad, 2005]
** Zobacz też: [[aktor]], [[dziecko]]
 
* Jest tak pełną życia i energii osobą, że pewnie dożyje 200 lat… (...) Danutka lubi pić herbatę z filiżanki, nie z kubka! Zresztą, często zapominaliśmy, że ma 92 lata i choćby z racji wieku należą się jej specjalne względy. Nam się po prostu wydawało, że stoi przed kamerą bardzo młoda aktorka.
Linia 17 ⟶ 24:
** Opis: o Danucie Szaflarskiej.
** Źródło: [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41041 Wywiad, 2007]
 
* Nie cierpię filmów infantylnych, podlizujących się dzieciom i traktujących je tak, jakby nic z życia nie rozumiały. Nie mam takich ciągot, żeby zrobić coś takiego. Swoją drogą moje wcześniejsze filmy dzieci oglądają. Te, które chcą je oglądać i tak do nich docierają. Lubię jak dzieci są poważnie traktowane.
** Źródło: [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28304 Wywiad, 2005]
 
* Staram się robić prawdziwe kino, takie, w którym i obraz i dźwięk są istotnymi elementami. Miejsca, w których bohaterowie się znajdują, są jak równorzędne postacie filmu.