Maciej Kozłowski: Różnice pomiędzy wersjami

 

* Ja uważam, że dom jest azylem, tzn. ja chcę się dobrze czuć. I w momencie, kiedy tworzy się przez bycie ze sobą jakąś atmosferę, która pozwoli się człowiekowi wyciszyć i wymazać z twardego dysku otaczającą głupiznę, każda ingerencja rozbija ten spokój.

 

* Jest sporo prawdy w teorii, że ludzie dobrzy z natury świetnie grają łajdaków. Może dlatego, że mają dystans i zupełnie bezkarnie mogą sobie pozwolić na zło w czystej postaci – i jeszcze im za to płacą! Z drugiej strony zdarza się, że ci, którzy są obślizgłymi, złymi ludźmi, fantastycznie potrafią wykreować dobroć. Wiarygodnie!

 

* Płacą mi za to, więc gram, jak potrafię najlepiej. Jestem uczciwy w tym co robię. Jestem najemnikiem. I zgadzam się bądź nie pójść na wojnę, jaką jest wspólna praca nad jakimś projektem.

 

* Przez sport do kalectwa.

 

* Tak naprawdę żyje się tylko dla tych paru spotkań (…), a one albo się zdarzają, albo nie.

 

* (...) z reguły jest tak w tym kraju, że jak ktoś coś bardzo przyzwoicie zagra, to potem bardzo długo nie gra, ponieważ dobrze zagrał raz i wystarczy.

 

* Znam paru sukinsynów pierwszej wody, którzy fantastycznie udają wrażliwość. Grają takich, by ludzie postrzegali ich jako osoby uduchowione. W rzeczywistości codzienne życie z nimi to koszmar. Gdy startowałem w tym zawodzie i poznawałem ich w sytuacjach prywatnych, myślałem nieraz: „Boże, co za leszcz, a w nim się pół Polski kocha!”