|
* Czyliż porównać Cię do dnia letniego,,<br />
Słodycz Twą i łagodność godne trwania?,<br />
A przecież chłodny wiatr już pewien swego,,<br />
Gdy kres zwiastuje lata panowania,<br />
Czasem zbyt mocno oko niebios grzeje,<br />
I często blednie też oblicze święte,<br />
Tak zmienne losu bywają koleje,<br />
W odwieczny rytm pór roku wciąż zaklęte,<br />
Lecz Twoje lato, Pani, nie przeminie,<br />
Bo tyś jest piękna cud i doskonałość,<br />
Ni śmierć nie sięgnie w rozpaczy godzinie,<br />
Z podziwem chwaląc twą boską wspaniałość,<br />
Tak każda myśl moja, słowo, spojrzenie,<br />
Wielbić Cię będą po ostatnie tchnienie!,<br />
** Sonet XVIII, tłumaczenie: Jacek Kuźmicki
| 