|
'''''[[w:Lew, czarownica i stara szafa|Lew, czarownica i stara szafa]]''''', powieść autorstwa [[Clive Staples Lewis|C.S. Lewisa]], angielskiego twórcy literatury fantasy. Pierwszy tom cyklu [[Opowieści z Narnii]].
* – A więc on jest groźny? – zapytała Łucja.<br />– Groźny? – powtórzył pan Bóbr. – Nie słyszałaś, co powiedziała moja żona? Oczywiście, że jest groźny. Ale jest dobry. Powiedziałem wam, że on jest Królem.
** Rozdział 8 "Co wydarzyło się po obiedzie"
** Opis: Dyskusja na temat lwa Aslana.
* – Ale co to wszystko znaczy? – spytała Zuzanna, kiedy już ochłonęły trochę z wrażenia.<br />– To znaczy – odpowiedział Aslan – że chociaż Czarownica zna Wielkie Czary, są czary jeszcze większe, o których nie wie. Jej wiedza sięga tylko początków czasu. Gdyby jednak potrafiła sięgnąć nieco dalej, w bezruch i ciemność sprzed początków czasu, poznałaby inne zaklęcie. Dowiedziałaby się, że kiedy dobrowolna ofiara, która nie dopuściła się żadnej zdrady, zostanie zabita w miejsce zdrajcy, Stół rozłamie się i sama Śmierć będzie musiała cofnąć swe wyroki.
** Rozdział 15 "Największe czary sprzed początków czasu"
** Zobacz też: [[czas]], [[czary]], [[przepowiednie]]
* Było raz czworo dzieci: Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja. Opowiem wam o tym, co im się przydarzyło. Podczas wojny wysłano je z Londynu na wieś, aby były bezpieczne w okresie bombowych nalotów na miasto.
** Rozdział 1 "Łucja zagląda do szafy"
* Kiedy już zostanę królem Narnii, pierwszą rzeczą, jaką zrobię, będą porządne drogi.
** Rozdział 9 "W Domu Czarownicy"
** Opis: Monolog Edmunda, który zmierza do zamku czarownicy Jadis, aby zdradzić jej położenie reszty swego rodzeństwa. Czarownica w zamian obiecała chłopcu, że uczyni go w przyszłości królem Narnii.
* Kiedy po blisko dziesięciu minutach doszła do światła, przekonała się, że to świeci latarnia na słupie. A kiedy tak stała i patrzyła na nią, rozmyślając, skąd się wzięła latarnia w środku lasu i co robić dalej, usłyszała odgłos zbliżających się kroków. Wkrótce potem bardzo dziwna postać z parasolem wynurzyła się spomiędzy drzew i weszła w krąg światła rzucany przez latarnię.
** Rozdział 1 "Łucja Zagląda do szafy"
** Opis: Łucja w Narnii
** Zobacz też: [[latarnia]]
* Kto raz został królem w Narnii, na zawsze nim pozostanie.
** Rozdział 17 "Polowanie na Białego Jelenia"
* – Mówią, że Aslan jest w drodze... a może już wylądował.<br />I wówczas zdarzyło się coś bardzo dziwnego. Żadne z dzieci nie wiedziało o Aslanie więcej niż wy, ale gdy tylko bóbr wypowiedział te słowa, każde z nich poczuło się zupełnie inaczej. Być może zdarzyło się wam kiedyś we śnie, że ktoś powiedział coś, czego nie rozumieliście, ale co zdawało się mieć jakieś niezwykłe znaczenie: albo przerażające – i wtedy cały sen zamieniał się w koszmar, albo tak cudowne, że trudno wyrazić je słowami – i wtedy sen stawał się czymś tak wspaniałym, że zapamiętaliście go na całe życie i zawsze odtąd pragniecie, aby przyśnił się wam raz jeszcze. Coś podobnego poczuły dzieci po wypowiedzeniu przez bobra tego dziwnego zdania. Na dźwięk imienia „Aslan" każdemu z dzieci coś drgnęło w sercu. Edmund odczuł falę tajemniczego lęku. Piotr stał się nagle wyjątkowo dzielny i żądny przygód. Zuzanna poczuła się tak, jakby ją ogarnął jakiś cudowny zapach albo jakaś zachwycająca, słodka melodia. A uczucie, które przeniknęło Łucję, przypominało nastrój, w jakim ktoś budzi się rano i zdaje sobie sprawę, że jest pierwszy dzień wakacji albo początek lata.
** Rozdział 6 "Dzień u bobrów"
** Opis: Pan Bóbr, wyjaśnia dzieciom, które przedostały się przez zaczarowaną szafę do Narnii, że Aslan jest blisko. Fragment przedstawia uczucie, jakie budzi w każdym z dzieci, dźwięk jego imienia.
** Zobacz też: [[bóbr]], [[Aslan]]
* – Powstań, Piotrze, Pogromco Wilka. A odtąd – cokolwiek się stanie – nigdy nie zapominaj o wytarciu swego miecza.
** Rozdział 12 "Pierwsza walka Piotra"
** Zobacz też: [[miecz]]
[[Kategoria:Angielskie powieści]]
[[Kategoria:Powieści fantasy]]
| 