Samolubny gen: Różnice pomiędzy wersjami

'''''[[w:Samolubny gen (książka)|Samolubny gen]]''''' (ang. ''The Selfish Gene''), książka autorstwa [[Richard Dawkins|Richarda Dawkinsa]], wydana w roku 1976.

{{chronologiczny}}

* Przykładami memów są melodie, idee, obiegowe zwroty, fasony ubrań, sposoby lepienia garnków lub budowania łuków. Tak jak geny rozprzestrzeniają się w puli genowej, przeskakując z ciała do ciała za pośrednictwem plemników lub jaj, tak memy propagują się w puli memów, przeskakując z jednego mózgu do drugiego w procesie szeroko rozumianego naśladownictwa. Jeśli naukowiec przeczyta lub usłyszy jakiś dobry pomysł, przekazuje go kolegom i studentom. Wspomina o nim w artykułach i na wykładach. O propagowaniu się nośnej idei można powiedzieć wtedy, gdy przenosi się ona z mózgu do mózgu.N.K. Humprey podsumował wstępną wersję tego rozdziału taką oto trafną uwagą: '(...) memy należy traktować jako struktury żywe nie tylko w sensie metaforycznym, ale i dosłownym. Gdy wprowadzasz do mojego umysłu płodny mem, to tak jakbyś umieścił w nim pasożyta, wykorzystując mój mózg jako narzędzie do rozprzestrzeniania memu w dokładnie taki sposób, w jaki wirus podporządkowuje sobie aparat genetyczny komórki gospodarza. I nie jest to tylko kwestia sformułowań. Dajmy na to mem na 'wiarę w życie po śmierci' jest fizycznie urzeczywistniany po milionkroć jako struktura w układach nerwowych ludzi na całym świecie'.