Kuba Sienkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Rinfanaiel (dyskusja | edycje) m formatowanie automatyczne |
nowe |
||
Linia 3:
** Źródło: wywiad dla czasopisma ''Przegląd'', 11 grudnia 2006
* Czy ja uważam, że "wszyscy mamy źle w głowach że żyjemy"? Gdy to pisałem, nie byłem pewien czy tak jest,
** Źródło: wywiad zamieszczony w książce ''Jestem zdrowy'', 1994
Linia 14:
* Jak ognia unikam poparzeń.
** Źródło: wywiad dla czasopisma ''Poradnik Domowy'', lipiec 2005
* Ludzie w zbiorowości i publicznie mają skłonność do tworzenia fikcji i upiększania rzeczywistości. Te piosenki [''Koniec'', ''Wszystko ch.'', ''Dzieci''] są trochę o tym. Gdy pewne wartości tworzone przez człowieka przez wiele pokoleń podda się w wątpliwość wszystkie jak lecą, to jest w tym pewna złośliwa satysfakcja.
** Źródło: wywiad zamieszczony w książce ''Jestem zdrowy'', 1994
* Na początku, gdy nie byłem wypromowany, czułem się jak na konkursie. Bardzo zależało mi, żeby wypowiedzieć się w piosenkach, tak jakby miał to być mój ostatni występ, jakby na świecie już nic więcej nie miało się wydarzyć. Stąd w moich pierwszych programach było tyle piosenek samobójczych, to dlatego sięgałem po wiersze Wojaczka.
Linia 29 ⟶ 32:
* Otóż nie mogłem przepuścić takiej okazji, aby znów nie przypomnieć o sobie i zespole Elektryczne Gitary dzięki wesołemu filmowi z gołymi dziewczynami.
** Źródło: komentarz autorski do soundtracku ''Kariera Nikosia Dyzmy'', marzec 2002
* Piosenka posługuje się przerysowaniem chwilowego wrażenia, dlatego wykonywanie ich służy odreagowywaniu napięć. Uważam, że jest to muzykoterapia. Łudzę się, że publiczność żartuje razem ze mną, że nie buduje na tych piosenkach swojego światopoglądu, a szczególnie na wyrwanych z kontekstu zdaniach.
** Źródło: wywiad zamieszczony w książce ''Jestem zdrowy'', 1994
* Piotr Łojek i Rafał Kwaśniewski namówili mnie, żebym swoje piosenki oprawił w formę rock'n'rollową, i tak łatwiej będzie je sprzedać i popularyzować.
Linia 47 ⟶ 53:
* Zarówno politycy, jak i artyści mają niezaspokojoną potrzebę akceptacji. Jedni rekompensują sobie to występami na estradzie licząc na to, że po każdym utworze będą nagradzani oklaskami. Drudzy występują na zjazdach, wiecach i liczą, że wszystkie gesty wykonane pod publikę zostaną zauważone przez elektorat.
** Źródło: wywiad dla gazety ''Rzeczpospolita'', maj 2003
* Zostałem lekarzem, ponieważ nie cierpię ludzi. Lekarz jest przecież panem życia i śmierci pacjenta. Zaspokajam w ten sposób potrzebę płytkiego kontaktu z ludźmi, dotyczącego spraw czysto somatycznych.
** Źródło: wywiad zamieszczony w książce ''Jestem zdrowy'', 1994
'''Zobacz też:'''
| |||