Julian Brun: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycję użytkownika Toa Mahri Kongu (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Zero.
Znacznik: Wycofanie zmian
Nie podano opisu zmian
Znacznik: Wycofane
Linia 1:
[[Plik:Julian Brun.jpg|mały|{{center|Julian Brun}}]] '''[[w:Julian Brun|Julian Brun]]''' (pseud. '''Bronowicz''', 1886–1942) – polski dziennikarz, publicysta, krytyk literacki i polityk Komunistycznej Partii Polski. * Dziś po prostu trudno uwierzyć, że światek Połanieckich nie jest satyrą, lecz apologią i drogowskazem. (…) A obdarzył Sienkiewicz burżuazyjną Warszawkę tą ewangelią rozumu, zdrowia i moralności w dziesięć lat po ''Ogniem i mieczem''. Bo wbrew temu, czego się później próbowano w ''Trylogii'' doszukać, co może nawet istotnie, niezależnie od intencji autora, znaleziono, była ona pisana dla tychże Połanieckich. Konterfekty rycerskich przodków wielce tu były potrzebne, aby robieniu w perkalikach i spekulacjom giełdowym nadać godność posłannictwa narodowego, w odróżnieniu od takich samych spekulacji i perkalików niemieckich czy żydowskich. Połanieccy istnieją wszędzie, w każdym narodzie, w każdej klasie, w każdym czasie, jako „obszar gnuśności zalany odmętem”. Rozpaczliwa nizina upadku i marazmu zaczyna się tam, gdzie połaniecczyzna przoduje narodowi jako arbiter jego kultury – pojęć i ideałów, wzór cnót obywatelskich i patriotycznej zasługi. ** Opis: o ''[[Rodzina Połanieckich|Rodzinie Połanieckich]]''. ** Źródło: [http://www.nowakrytyka.pl/spip.php?article446 ''Stefana Żeromskiego tragedia pomyłek'', www.nowakrytyka.pl] ** Zobacz też: [[Henryk Sienkiewicz]] * Jakkolwiek to mierzi dzisiejszych nacjonalistów faszystowskiej marki, wielbiących średniowiecze i pomstujących na „demokrację”, fakt dziejowy jest niezbity, grzech pierworodny niezatarty: Ojczyzna narodziła się w zwycięskiej wojnie w obronie zdobyczy rewolucji, która była zarazem wojną przeciw arystokracji i szlachcie, przeciw dawnej klasie panującej. Nobliwi emigranci, o ile nie położyli głów pod nóż gilotyny, znaleźli się w Koblencji – w obozie francuskiej Targowicy. Naród, miłość ojczyzny, patriotyzm – są to na równi z ideą demokracji, zwierzchnictwa ludu, przedstawicielstwa ludowego wytwory ideologiczne rewolucji burżuazyjno-demokratycznej, pociski wybuchowe myśli rewolucyjnej, zrodzone w ogniu walki klasowej. ** Źródło: [http://www.nowakrytyka.pl/spip.php?article494&var_mode=calcul ''Przyczynek do kwestii narodowej''] * Polska, sąsiadująca z państwem Sowietów, nie może sobie pozwolić na zbytek długotrwałej autosugestii w ocenie tworzącej się o miedzę formacji dziejowej. „Nieustraszonymi oczyma”, jak mówi Żeromski, wpatrzeć się musi w to, co tam wyziera z mgławicy rewolucyjnej. Tymczasem pojęcia nasze opierają się przeważnie na przeżyciach i wrażeniach z lat 1918–1920. Sądzimy o krajobrazie na podstawie zdjęcia migawkowego, dokonanego w czasie szalonej wichury. Tworzymy sobie więc zdanie, że w tym dziwnym kraju drzewa rosną nie pionowo, lecz pałąkowato, nachylone w jedną stronę, a także, że różne przedmioty u nas nieruchome, tam mają zwyczaj bujać w powietrzu. ** Opis: o podejściu II RP do Rosji sowieckiej. ** Źródło: [http://www.nowakrytyka.pl/spip.php?article446 ''Stefana Żeromskiego tragedia pomyłek'', www.nowakrytyka.pl] * Zbyt upokarzające i okrutne byłoby przyznanie: Polskę zgładzono, gdyż zawadzała dominującym niegdyś w Europie potęgom; Polskę przywrócono, gdy dziś panującym w Europie potęgom stała się potrzebna. „Dziw” rzuca zasłonę na tę sprawę i pozwala pełną piersią napawać się dniem dzisiejszym. ** Opis: o dziwach przywoływanych przez Szymona Gajowca w ''Przedwiośniu'' [[Stefan Żeromski|Stefana Żeromskiego]]. ** Źródło: [http://www.nowakrytyka.pl/spip.php?article446 ''Stefana Żeromskiego tragedia pomyłek'', www.nowakrytyka.pl] ** Zobacz też: [[Polska]], [[niepodległość]] ==O Julianie Brunie== * Komunistyczny patriotyzm Bruna-Bronowicza istotnie odbiegał od wszystkich innych wariantów patriotyzmu – nie tylko endeckiego, konserwatywnego czy piłsudczykowskiego, ale nawet PPS-owskiego. Tym niemniej nie można mu odmówić narodowego sentymentu ani tym bardziej wysiłku intelektualnego starającego się zasymilować kwestię narodową w obrębie ideologii komunistycznej. ** Autor: Jarosław Tomasiewicz, [http://nowyobywatel.pl/2013/11/08/prorok-narodowej-rewolucji-2/ ''Prorok narodowej rewolucji'', nowyobywatel.pl, 8 listopada 2013] * Oczywiście, jako komunista, Brun deklarował bezwzględną wrogość wobec wszelkiego nacjonalizmu. Nacjonalizm wszakże nie był u Bruna epitetem, ale precyzyjnie zdefiniowanym zjawiskiem. Wśród jego cech wymieniał: 1) uznanie narodu za wartość najwyższą, 2) traktowanie narodu jako zjawiska ponadhistorycznego i w swej istocie niezmiennego, 3) negowanie podziałów klasowych w łonie narodu i wynikający stąd imperatyw narodowej solidarności, 4) postrzeganie dziejów przez pryzmat antagonizmu między narodami, co prowadziło do egoizmu narodowego i (lub) mesjanizmu. W walce z nacjonalizmem Brun starał się zdemistyfikować pojęcie narodu, wykazując jego historyczność i stosunkowo niedawną – bo sięgającą rewolucji francuskiej – genezę. ** Autor: Jarosław Tomasiewicz, [http://nowyobywatel.pl/2013/11/08/prorok-narodowej-rewolucji-2/ ''Prorok narodowej rewolucji'', nowyobywatel.pl, 8 listopada 2013] * Po więzieniach błąkała się legenda, że Żeromski odwiedził krytyka na Mokotowie. Tymczasem Żeromski był tak chory, że nikogo w więzieniu odwiedzić nie mógł. Natomiast „książką” był poruszony. Korneckiemu z „niekomunistycznego źródła” przekazano, że Żeromski miał się wyrazić, iż „nikt nie przeanalizował jego twórczości tak głęboko i – nie zrozumiał go tak jak ten komunista.” ** Autorka: [[Celina Bobińska]], wstęp do książki: ''Zjednoczenie narodowe i wojna domowa'', BUS, Kraków 1992 * Źle się dzieje, jeśli w wolnej Polsce tacy ludzie jak Bronowicz siedzą po więzieniach. ** Autor: [[Stefan Żeromski]] ** Źródło: list [[Antoni Słonimski|Antoniego Słonimskiego]] do [[Henryk Markiewicz|Henryka Markiewicza]] z 1951. Za: [[Celina Bobińska]], wstęp do książki: ''Zjednoczenie narodowe i wojna domowa'', BUS, Kraków 1992 {{SORTUJ:Brun, Julian}} [[Kategoria:Ofiary represji politycznych w Imperium Rosyjskim]] [[Kategoria:Ofiary represji politycznych w II Rzeczypospolitej]] [[Kategoria:Politycy II RP]] [[Kategoria:Politycy okresu zaborów]] [[Kategoria:Polscy komuniści]] [[Kategoria:Polscy publicyści]] [[Kategoria:Polscy dziennikarze prasowi]] [[Kategoria:Polscy krytycy literaccy]] [[Kategoria:Więźniowie więzienia mokotowskiego]]
[[Plik:Julian Brun.jpg|mały|{{center|Julian Brun}}]]
'''[[w:Julian Brun|Julian Brun]]''' (pseud. '''Bronowicz''', 1886–1942) – polski dziennikarz, publicysta, krytyk literacki i polityk Komunistycznej Partii Polski.
* Dziś po prostu trudno uwierzyć, że światek Połanieckich nie jest satyrą, lecz apologią i drogowskazem. (…) A obdarzył Sienkiewicz burżuazyjną Warszawkę tą ewangelią rozumu, zdrowia i moralności w dziesięć lat po ''Ogniem i mieczem''. Bo wbrew temu, czego się później próbowano w ''Trylogii'' doszukać, co może nawet istotnie, niezależnie od intencji autora, znaleziono, była ona pisana dla tychże Połanieckich. Konterfekty rycerskich przodków wielce tu były potrzebne, aby robieniu w perkalikach i spekulacjom giełdowym nadać godność posłannictwa narodowego, w odróżnieniu od takich samych spekulacji i perkalików niemieckich czy żydowskich. Połanieccy istnieją wszędzie, w każdym narodzie, w każdej klasie, w każdym czasie, jako „obszar gnuśności zalany odmętem”. Rozpaczliwa nizina upadku i marazmu zaczyna się tam, gdzie połaniecczyzna przoduje narodowi jako arbiter jego kultury – pojęć i ideałów, wzór cnót obywatelskich i patriotycznej zasługi.
** Opis: o ''[[Rodzina Połanieckich|Rodzinie Połanieckich]]''.
** Źródło: [http://www.nowakrytyka.pl/spip.php?article446 ''Stefana Żeromskiego tragedia pomyłek'', www.nowakrytyka.pl]
** Zobacz też: [[Henryk Sienkiewicz]]
 
* Jakkolwiek to mierzi dzisiejszych nacjonalistów faszystowskiej marki, wielbiących średniowiecze i pomstujących na „demokrację”, fakt dziejowy jest niezbity, grzech pierworodny niezatarty: Ojczyzna narodziła się w zwycięskiej wojnie w obronie zdobyczy rewolucji, która była zarazem wojną przeciw arystokracji i szlachcie, przeciw dawnej klasie panującej. Nobliwi emigranci, o ile nie położyli głów pod nóż gilotyny, znaleźli się w Koblencji – w obozie francuskiej Targowicy. Naród, miłość ojczyzny, patriotyzm – są to na równi z ideą demokracji, zwierzchnictwa ludu, przedstawicielstwa ludowego wytwory ideologiczne rewolucji burżuazyjno-demokratycznej, pociski wybuchowe myśli rewolucyjnej, zrodzone w ogniu walki klasowej.
** Źródło: [http://www.nowakrytyka.pl/spip.php?article494&var_mode=calcul ''Przyczynek do kwestii narodowej'']
 
* Polska, sąsiadująca z państwem Sowietów, nie może sobie pozwolić na zbytek długotrwałej autosugestii w ocenie tworzącej się o miedzę formacji dziejowej. „Nieustraszonymi oczyma”, jak mówi Żeromski, wpatrzeć się musi w to, co tam wyziera z mgławicy rewolucyjnej. Tymczasem pojęcia nasze opierają się przeważnie na przeżyciach i wrażeniach z lat 1918–1920. Sądzimy o krajobrazie na podstawie zdjęcia migawkowego, dokonanego w czasie szalonej wichury. Tworzymy sobie więc zdanie, że w tym dziwnym kraju drzewa rosną nie pionowo, lecz pałąkowato, nachylone w jedną stronę, a także, że różne przedmioty u nas nieruchome, tam mają zwyczaj bujać w powietrzu.
** Opis: o podejściu II RP do Rosji sowieckiej.
** Źródło: [http://www.nowakrytyka.pl/spip.php?article446 ''Stefana Żeromskiego tragedia pomyłek'', www.nowakrytyka.pl]
 
* Zbyt upokarzające i okrutne byłoby przyznanie: Polskę zgładzono, gdyż zawadzała dominującym niegdyś w Europie potęgom; Polskę przywrócono, gdy dziś panującym w Europie potęgom stała się potrzebna. „Cud” rzuca zasłonę na tę sprawę i pozwala pełną piersią napawać się dniem dzisiejszym.
** Opis: o cudach przywoływanych przez Szymona Gajowca w ''Przedwiośniu'' [[Stefan Żeromski|Stefana Żeromskiego]].
** Źródło: [http://www.nowakrytyka.pl/spip.php?article446 ''Stefana Żeromskiego tragedia pomyłek'', www.nowakrytyka.pl]
** Zobacz też: [[Polska]], [[niepodległość]]
 
==O Julianie Brunie==
* Komunistyczny patriotyzm Bruna-Bronowicza istotnie odbiegał od wszystkich innych wariantów patriotyzmu – nie tylko endeckiego, konserwatywnego czy piłsudczykowskiego, ale nawet PPS-owskiego. Tym niemniej nie można mu odmówić narodowego sentymentu ani tym bardziej wysiłku intelektualnego starającego się zasymilować kwestię narodową w obrębie ideologii komunistycznej.
** Autor: Jarosław Tomasiewicz, [http://nowyobywatel.pl/2013/11/08/prorok-narodowej-rewolucji-2/ ''Prorok narodowej rewolucji'', nowyobywatel.pl, 8 listopada 2013]
 
* Oczywiście, jako komunista, Brun deklarował bezwzględną wrogość wobec wszelkiego nacjonalizmu. Nacjonalizm wszakże nie był u Bruna epitetem, ale precyzyjnie zdefiniowanym zjawiskiem. Wśród jego cech wymieniał: 1) uznanie narodu za wartość najwyższą, 2) traktowanie narodu jako zjawiska ponadhistorycznego i w swej istocie niezmiennego, 3) negowanie podziałów klasowych w łonie narodu i wynikający stąd imperatyw narodowej solidarności, 4) postrzeganie dziejów przez pryzmat antagonizmu między narodami, co prowadziło do egoizmu narodowego i (lub) mesjanizmu. W walce z nacjonalizmem Brun starał się zdemistyfikować pojęcie narodu, wykazując jego historyczność i stosunkowo niedawną – bo sięgającą rewolucji francuskiej – genezę.
** Autor: Jarosław Tomasiewicz, [http://nowyobywatel.pl/2013/11/08/prorok-narodowej-rewolucji-2/ ''Prorok narodowej rewolucji'', nowyobywatel.pl, 8 listopada 2013]
 
* Po więzieniach błąkała się legenda, że Żeromski odwiedził krytyka na Mokotowie. Tymczasem Żeromski był tak chory, że nikogo w więzieniu odwiedzić nie mógł. Natomiast „książką” był poruszony. Korneckiemu z „niekomunistycznego źródła” przekazano, że Żeromski miał się wyrazić, iż „nikt nie przeanalizował jego twórczości tak głęboko i – nie zrozumiał go tak jak ten komunista.”
** Autorka: [[Celina Bobińska]], wstęp do książki: ''Zjednoczenie narodowe i wojna domowa'', BUS, Kraków 1992
 
* Źle się dzieje, jeśli w wolnej Polsce tacy ludzie jak Bronowicz siedzą po więzieniach.
** Autor: [[Stefan Żeromski]]
** Źródło: list [[Antoni Słonimski|Antoniego Słonimskiego]] do [[Henryk Markiewicz|Henryka Markiewicza]] z 1951. Za: [[Celina Bobińska]], wstęp do książki: ''Zjednoczenie narodowe i wojna domowa'', BUS, Kraków 1992
 
 
{{SORTUJ:Brun, Julian}}
[[Kategoria:Ofiary represji politycznych w Imperium Rosyjskim]]
[[Kategoria:Ofiary represji politycznych w II Rzeczypospolitej]]
[[Kategoria:Politycy II RP]]
[[Kategoria:Politycy okresu zaborów]]
[[Kategoria:Polscy komuniści]]
[[Kategoria:Polscy publicyści]]
[[Kategoria:Polscy dziennikarze prasowi]]
[[Kategoria:Polscy krytycy literaccy]]
[[Kategoria:Więźniowie więzienia mokotowskiego]]