Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Znacznik: Wycofane
m Wycofano edycję użytkownika Wozo Smudge (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Zero.
Znacznik: Wycofanie zmian
Linia 72:
** Autor: [[Daniel Dennett]]
 
* Każda religia uważa tylko siebie za prawdziwą. Religie niechrześcijańskie mają również swoje dziwacuda, swoich męczenników i dłuższą tradycję. Chrześcijanie sądzą, że inne religie są oszustwem, lecz Żydzi, Turcy i poganie to samo utrzymują o chrześcijaństwie.
** Autor: [[Tommaso Campanella]]
** Źródło: Jerzy Budziło, Stefan Dybowski, ''Z dziejów postępu. Zarys popularny'', Warszawa 1960, s. 192.
Linia 131:
** Zobacz też: [[nauka]]
 
* Ogólnie rzecz biorąc, tajemniczość, dziwacuda i proroctwa to dodatki, przynależne raczej do świata religijnych baśni, niż do prawdziwej religii. To dzięki nim różne efektowne szalbierstwa stały się znane na całym świecie, a religia przekształciła się w działalność zawodową. Powodzenie jednego oszusta zachęcało kolejnych, a ich wszystkich od wyrzutów sumienia chroniło kojące przekonanie, że dopuszczając się pobożnych oszustw czynią wiele dobrego.
** Autor: [[Thomas Paine]], ''Wiek rozumu''
 
Linia 245:
 
==S==
* Sakralizacja seksu była u zarania myśli religijnej bardzo ściśle związana z podstawami nowej formacji gospodarczej w dziejach człowieka – uprawą ziemi i hodowlą zwierząt. Oznaczało to afirmację tej przemożnej, życiodajnej siły przyrody, jaką jest rozrodczość. (…) Nowo odkryte dzięki opanowaniu hodowli zwierząt związki pomiędzy żeńską i męską siłą płodzenia ówczesnym ludziom musiały się wydawać zjawiskiem nadprzyrodzonym, wspaniałymcudownym, prawdziwym darem niebios, darem bogów.
** Autor: [[Jerzy Adam Kowalski]], ''Homo eroticus'', Wydawnictwo IBS, Opole 2011, s. 199–200.
 
Linia 291:
** Autorka: [[Agnieszka Kołakowska]], [http://www.teologiapolityczna.pl/agnieszka-kolakowska-powaga/ ''Powaga''], teologiapolityczna.pl, 24 lipca 2015.
 
* Wstrząsy w naturze, zaburzenia, wspaniałecudowne przypadki i czyniący dziwacuda ludzie, choć sprzeczne są z zamiarami mądrego nadzorcy, na rodzaju ludzkim robią wrażenie, które jest źródłem wszelkiej religijności.
** Autor: [[David Hume]], ''Naturalna historia religii''