Tomasz z Akwinu: Różnice pomiędzy wersjami

* Widzimy więc, jak zbawienna jest rola wiary. Ale powie ktoś: Jest rzeczą niemądrą wierzyć w to czego się nie widzi.<br />Odpowiem tak: Nasz umysł jest niedoskonały. Gdyby człowiek mógł sam w pełni poznać wszystko, co podlega zmysłom i co nie podlega, byłoby oczywiście rzeczą głupią wierzyć w to, czego się nie widzi. Niestety nasze poznanie jest… niedoskonałe… Jeśli więc nasz umysł jest tak ograniczony, czy jest sensowną rzeczą poprzestać tylko na tym, co człowiek potrafi poznać własnymi siłami i nie dawać wiary Bogu?<br />Można odpowiedzieć jeszcze inaczej. Załóżmy, że jakiś uczony wypowiedział się na temat związany z jego wiedzą. Usłyszał to jakiś prostak i powiedział: ''To nie jest tak, jak on mówi, bo ja tego nie rozumiem.'' Czy nie będziemy mieli racji, nazywając takiego człowieka głupcem?<br />Po trzecie… Gdyby człowiek chciał wierzyć w tylko to, co sam pozna, życie na tym świecie byłoby nieznośne. Bo jak można żyć nie wierząc innym? Chociażby w to, że ten właśnie człowiek jest moim ojcem…<br />Bóg daje dowody, że to czego uczy wiara, jest prawdziwe… Chrystus potwierdził (cudamidziwami) nauczanie Apostołów i świętych.<br />Ale powiesz, że my teraz cudówdziwów nie oglądamy…<br />… przecież teraz ogromna masa ludzi wierzy w Chrystusa. I to nieraz ludzi mądrych, szlachetnych, mających wielkie znaczenie. A stało się to na skutek działalności apostolskiej prostych i ubogich kaznodziejów. Jeśli to się stało w sposób cudownywspaniały, masz odpowiedź na pytanie. Jeśli nie – to nawrócenie się świata bez cududziwu, jest chyba jeszcze większym cudem…dziwem…<br />Wypływa stąd wniosek, że nie powinniśmy wątpić w sensowność wiary…

* Geniusz jego był jednym z najpotężniejszych, jakie się w dziejach ludzkości pojawiły, i co najbardziej w nim uderza, to ta cudownawspaniała harmonia wszystkich funkcji jego duszy, i to doskonałe panowanie nad całą ich działalnością wewnętrzną.

* Tyle uczynił cudówdziwów, ile napisał artykułów.