Sykstus IV

papież XV-wieczny

Sykstus IV (właśc. Francesco della Rovere; 1414–1484) – papież w okresie od 1471 do 1484, franciszkanin.

  • Powiadam ci, że nie pragnę śmierci żadnego człowieka, ale jedynie zmiany rządów we Florencji.
    • Opis: zlecając Hieronimowi Riario zamordowanie Wawrzyńca i Juliana Medyceuszy podczas niedzielnej mszy we florenckiej katedrze Santa Maria del Fiore.
    • Źródło: Gerard Noel, Występni papieże renesansu, wyd. Amber, Warszawa 2007.
Sykstus IV

O Sykstusie IV edytuj

  • Niewielu biskupów Rzymu wyraźniej niż Sykstus IV ilustruje główny paradoks papiestwa epoki renesansu. Polegał on na tym, że w tym samym czasie, gdy powstawały niezrównane dzieła sztuki i architektury, rodziły się najbardziej nikczemne czyny deprawacji i okrucieństwa zapisane w kronikach ludzkości.
    • Autor: Gerard Noel, Występni papieże renesansu, wyd. Amber, Warszawa 2007.
  • Ogrom nepotyzmu papieża oburzał nawet najmniej wrażliwych spośród mu współczesnych. Z grona sześciu jego bratanków i siostrzeńców dwóch – Julian della Rovere (późniejszy papież Juliusz II) i Piotr Riario – od razu zostało kardynałami, a trzeci, Hieronim Basso, kapelusz kardynalski dostał kilka lat później. Deszcz godności i przywilejów spadł też na innych członków jego rodziny.
  • Papież za pieniądze z handlu odpustami wybudował w Rzymie m.in. wspaniały dom publiczny.
    • Autor: Gerard Noel, Występni papieże renesansu, wyd. Amber, Warszawa 2007.
  • System licencjonowania i bezpośredniego opodatkowania prostytutek został wprowadzony w roku 1471 przez (…) papieża Sykstusa IV; uzyskane dzięki niemu dochody pomogły sfinansować budowę bazyliki św. Piotra w Rzymie.
    • Autor: Nickie Roberts, Dziwki w historii. Prostytucja w społeczeństwie zachodnim, wyd. Alfa, Warszawa 1997, s. 139.
    • Zobacz też: prostytucja
  • W roku 1478 papież Sykstus IV upoważnił króla Ferdynanda II Katolickiego i jego żonę Izabelę do wznowienia działalności inkwizycji, która miała się zająć tropieniem „utajnionych Żydów” i ich muzułmańskich odpowiedników. Spowiednik królewskiej pary, dominikański zakonnik, Tomàs de Torquemada, który został najpierw zastępcą inkwizytora (1482), a potem Wielkim Inkwizytorem Kastylii i Aragonii (1483), po dziś dzień jest symbolem religijnych okrucieństw. Torturom poddano dziesiątki tysięcy osób, a co najmniej 2 tysiące zostało spalonych na stosie.