Stefania Klotylda Koburg

Stefania Klotylda Koburg (1864–1945) – księżniczka belgijska z rodu Sachsen-Coburg Gotha, księżniczka saska, arcyksiężna austriacka; córka Leopolda II Koburga i żona Rudolfa Habsburga-Lotaryńskiego.

  • Co za cierpienie! Co za straszliwe rozczarowanie! Chciałam umrzeć z rozpaczy.
    • Opis: po nocy poślubnej z Rudolfem Habsburgiem-Lotaryńskim
    • Źródło: Juan Balansó, Puste korony. Zapomniani królowie i królowe z serii Zakazane biografie, Wydawnictwo Amber, Warszawa 2005, ISBN 8324120629, s. 133.
Stefania Klotylda Koburg
  • Maria Vetsera? Kim była Maria Vetsera? Jedną z wielu. Noc przed swoją śmiercią w Mayerlingu Rudolf spędził ze znaną wiedeńską prostytutką Mitzi Caspar!
    • Źródło: Juan Balansó, Puste korony. Zapomniani królowie i królowe, op. cit., s. 134.

O Stefanii Klotyldzie Koburg edytuj

  • Belgijska niezdara.
    • Autor: Elżbieta Bawarska
    • Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2002, ISBN 8311095914, tłum. Barbara i Daniel Lulińscy, s. 102.
  • (…) młoda belgijska księżniczka już wkrótce zwróciła uwagę wiedeńskiego dworu swymi niedyskrecjami i plotkami. Niestosownie wystrojona, pokazywała się publicznie, gdzie tylko mogła, wcale nie pytając, czy ktoś chce ją widzieć, czy nie. (…) W cesarskiej rodzinie nie zdawano sobie sprawy, że Stefania, po smutnym dzieciństwie na belgijskim dworze, gdzie rodzicie stosowali wobec niej również fizyczne kary, przybyła do Wiednia zupełnie nieprzygotowana i nieuświadomiona, by poślubić najbardziej porywczego i najtrudniejszego mężczyznę owych czasów. Nie mając szansy, by dojrzeć duchowo, sama musiała znaleźć drogę w otaczającym ją w Wiedniu labiryncie. Nikt nie podarował jej czerwonej nici, przeciwnie (…). Niemal czatowano na to, że Stefania znowu powie lub zrobi coś niestosownego, popełni faux pas, na które znów będzie się można oburzać. Jak mogła być podporą dla Rudolfa, skoro sama tak bardzo potrzebowała pomocy?
    • Autor: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 102.