Płacz

wylewanie łez w reakcji na stan emocjonalny u człowieka

Płacz – wylewanie łez, wywołane silnymi emocjami.

  • Człowiek rodzi się płacząc. Kiedy już się wypłacze, umiera.
Płacz
  • Faceci też czasami płaczą (…).
  • Jeśli nie wiesz, jak się płacze, to wystarczy, żebyś pociągnął mocno jeden włosek w nosie – łzy pojawią się błyskawicznie.
  • Kobieta wierzy, że dwa i dwa zmieni się w pięć, jeśli będzie długo płakać i zrobi awanturę.
  • Najpiękniejszymi w pieśni są cierpień wyznania.
    Znam nawet nieśmiertelne łkania.
    • Les plus désespérés sont les chants les plus beaux,
      Et j’en sais d’immortels qui sont de purs sanglots.
      (fr.)
    • Autor: Alfred de Musset
    • Źródło: Noc majowa w: Poezye, tłum. Bolesław Londyński, Warszawa 1890, s. 121.
  • Nawet gwiazdy płaczą z tym, kto płacze w nocy.
  • Nie przepraszaj za płacz. Bez takich uczuć jesteśmy tylko robotami.
  • Płacz, podobnie jak i śmiech, jest zjawiskiem społecznym, ma swój sens przyrodniczy ze względu na drugich ludzi i to życzliwych. Gdyby człowiek nie żył w rodzinach i grupach społecznych – nie płakałby. Nie tylko z tego powodu, że mniej by miał przyczyn do płaczu, ale dlatego, że nie miałby wtedy komu płakać. A tak płacze nieraz i w samotności, ale o wiele ciszej, niż na intencję drugich, przy ludziach.
    • Autor: Władysław Witwicki, Życie twarzy ludzkiej, „Problemy”, nr 5/1949, s. 292, (przedruk fragmentu podręcznika dla malarzy Anatomia plastyczna).
  • To, co wywołuje płacz przyjaciela, wywołuje również śmiech wroga.
    • Opis: przysłowie uzbeckie
    • Źródło: Kobierzec z gwiazd i półksiężyców (seria Myśli Srebrne i Złote), wybór i tłum. Stanisław Kałużyński, Edward Tryjarski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1967, oprac. części uzbeckiej: Edward Tryjarski, s. 112.
    • Zobacz też: przyjaciel, śmiech, wróg
  • Oczy umieją płakać, zanim jeszcze zaczną widzieć. Tym paradoksem zaczyna się życie. Lecz gdy zaczynają widzieć, potrzebują tyle łez, że płacz nie jest już możliwy. I paradoks narasta.