Maxime Chattam

francuski pisarz powieści kryminalnych

Maxime Chattam (ur. 1976) – francuski pisarz, aktor, księgarz.

Maxime Chattam (2007)

Otchłań zła edytuj

(fr. L’ame du mal, tłum. Joanna Maria Stankiewicz-Prądzyńska)

  • Mówi się często, że starość to utrata godności, zaś śmierć to jej odzyskanie – być może, lecz pod warunkiem, że ktoś przejdzie obok w momencie śmierci i ułoży ciało w pozycji godnej; śmierć bowiem ma to do siebie, że lubi uderzać w chwilach, kiedy się jej najmniej oczekuje.
  • Pomyśl czasem tylko o sobie; egoizm to klucz do szczęścia.
  • Pragnę śmierci samolubnej, egocentrycznej. Żeby ten moment był tylko moim momentem, a towarzyszący mi ludzie wraz ze mną uświadamiali sobie, że śmierć się zbliża, że odchodzę. Nie chcę śmierci profesjonalnej, w szpitalu, gdzie ludzie na nią zobojętnieli.
    • Źródło: rozdział 38

Plugawy spisek edytuj

(fr. La Conjuration primitive, tłum. Marta Olszewska)

  • (…) przemoc jest jak narkotyk. Wracamy po działkę i natychmiast tego żałujemy. Ale to silniejsze od nas, prawda?
  • Rodzina to silnik umożliwiający podbój świata, a zarazem bunkier, w którym można się schronić.

W ciemnościach strachu edytuj

(oryg. In Tenebris, tłum. Joanna Kluza)

  • Dobre chęci to niekwestionowana zaleta, niekiedy jednak także źródło kłopotów.
  • Można by sądzić, że wraz z upływem lat przybywa samotnych dusz, tak jakby nadzieja życia potrafiła wzrastać tylko pod tym warunkiem, że samotność zrobi to samo.
    • Źródło: rozdział 57
  • Prawdziwe szczęście w życiu nie polega na uśmiechach radości, ale właśnie na tych momentach niepewności, kiedy wszystko może się odwrócić, tylko że nikt nie wie, w którą stronę.
  • Sprzymierzeńców zyskuje się przez zaspokajanie ciekawości nieznajomych.
    • Źródło: rozdział 12
  • (…) sumienie to fałszywe narzędzie tych, którzy rządzą światem, ustanawiając jego prawa i religie.
  • Ten świat sprawia, że przez otwartość stajemy się paranoikami indywidualistami…
    • Źródło: rozdział 10
    • Zobacz też: świat
  • Życie nie jest za darmo – narodziny stanowią pierwszy rachunek, należy zatem płacić wszystkie następne, aby odsunąć jak najdalej ostateczny koniec.