Lope de Vega

hiszpański dramatopisarz, poeta

Lope de Vega (właśc. Félix Lope de Vega y Carpio; 1562–1635) – hiszpański dramatopisarz.

  • Biada artystom, na których nikt nie pluje.
Lope de Vega
  • Cóż mi z pochwał ludzi, których sądem gardzę.
  • Gdy pan pojmie, że jego sługa jest mądrzejszy, zaczyna go nienawidzić.
  • Gdybym był królem, zakładałbym katedry, żeby nauczać milczenia.
  • Hiszpan zżyma się lub ziewa
    Jeśli autor mu w godzinie
    Oceanów nie opłynie;
    Nie obleci wysp i lądu,
    Dziejów świata nie odśpiewa,
    Od stworzenia aż do sądu.
    • La cólera
      de un Español sentado no se templa,
      sino le representan en dos horas
      hasta el final juicio desde el Génesis.
      (hiszp.)
    • Źródło: Nowa sztuka pisania komedii, od wiersza 205, przekład wierszem 11-zgłoskowym Leonarda Rettla; cyt. za: Urszula Aszyk, Nowa sztuka pisania komedii w dzisiejszych czasach Lopego de Vega w czterechsetlecie wydania 1609–2009, Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2009, ss. 131–132.
      • Inny przekład:
        Zważywszy, że złość
        siedzącego Hiszpana nie osłabnie,
        jeśli nie przedstawią mu w dwóch godzinach
        wszystkiego, od Genesis aż po sąd ostateczny.
  • Kobiety zezwalają, odmawiając.
  • Kochanek nieśmiały nigdy nie jest szczęśliwy. Ceną szczęścia jest odwaga.
  • Któż zmusi wiersze do milczenia?
  • Na nieszczęścia mogą nas skazać okoliczności, na miłość skazujemy się sami.
  • Nic piękniejszego ponad życie, w życiu – nic ponad czar miłości.
  • Niekiedy miłość tak zawładnie sercem,
    Że człowiekowi śmiercią gardzić każe,
    Ale rozsądni w każdej zwykli sprawie,
    Ponad żar serca kłaść honor i życie.
  • Pochlebstwa nie hartują, lecz osłabiają.
  • Zranioną miłość leczyć inną – zwodniczy to lek; chcąc zapomnieć, bardziej pamiętasz.