Aleksander Majkowski

pisarz kaszubski, działacz społeczny

Aleksander Majkowski (kasz. Aleksander Majkòwsczi; 1876–1938) – kaszubski pisarz, dziennikarz, poeta i dramaturg.

  • Ale jednego dać ci nie mogę. Tego, co jak latarnia morska ściąga okręty w bruzdy ich szlaków, tego, co jak obręcz trzyma razem gromadę, tego, co duchom daje moc nad ciałami. To muszisz mieć sam.
    • Ale jednégò cë dac ni mògã. Tegò, co jak bliza mòrskô scygô òkrãtë w brózdë jich dróg, tegò, co jak òbrãcz trzimô gromadã, tegò, co dëchóm daje mòc nad całami. To të sóm miec mùszisz. (kaszub.)
    • Źródło: Życie i przygody Remusa, Oficyna Czec & Wydawnictwo Region Kartuzy – Gdynia 2009 (wydanie dwujęzyczne), s. 708–710; tłum. Lech Bądkowski
Aleksander Majkowski
  • I wstanie nieznany światu lud, o którym dzieje dawno przestały pisać, i znów pługami będzie orał ziemię i statkami będzie pływał po wodach. Wtedy przypomni sobie świat, że lud ten żył w dawno minionych czasach, i dziwić się będą, że znowu żyje.
    • Wstónie niewiadomi swiatu lud, ò chtërnym dzeje dôwno pisac òprzestałë i znowù òrac bãdze zemiã i żôglami jezdzëc bãdze pò wòdach. Tej przëbôczi sobie swiat, że lud taczi żił w czasach dôwno minionych i dzëwic sã bãdze, że znowù żëje. (kaszub.)
    • Źródło: Życie i przygody Remusa, Oficyna Czec & Wydawnictwo Region Kartuzy – Gdynia 2009 (wydanie dwujęzyczne), s. 198–199; tłum. Lech Bądkowski
  • Mnie, który uznaje kulturalne znaczenie Kościoła, wpchnięto przez to wprost w rolę obrońcy klerykalizmu.
    • Źródło: Pamiętnik z wojny europejskiej roku 1914, (Tadeusz Linkner), Wejherowo : Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie ; Pelplin : Wydawn. Diecezji Pelplińskiej „Bernardinum”, 2000, s. 264;
  • Moi ludzie są już przyzwyczajeni i nie dziwią się, że zbieram z drogi kaszubskich ludzi, by mi powiadali o starych dziejach, jak opowiada je lud, by mówili gadki i bajki, i śpiewali pieśni.
    • Mòjim lëdzóm to ju nie je dzywno, bò są nôłożny, że z drodżi zbiéróm kaszëbsczich lëdzy, bë mie pòwiôdelë ò stôrich dzejach, jak lud je sobie òpòwiôdô, ò dzywnich gôdkach i bôjkach i spiéwelë piesnie i frantówczi. (kaszub.)
    • Źródło: Życie i przygody Remusa, Oficyna Czec & Wydawnictwo Region Kartuzy – Gdynia 2009 (wydanie dwujęzyczne), s. 594–595; tłum. Lech Bądkowski
  • Patrzyłem i słuchałem ze zdziwieniem, bo nigdy mi nie przyszło do głowy, żeby kraj Kaszubów był aż tak duży.
    • Jô ze zdzëwienim patrzôł i słëchôł, bòm sobie nigdë nie ùwôżôł, żebë krôj Kaszëbów béł jaż taczi dużi. (kaszub.)
    • Źródło: Życie i przygody Remusa, Oficyna Czec & Wydawnictwo Region Kartuzy – Gdynia 2009 (wydanie dwujęzyczne), s. 207; tłum. Lech Bądkowski
    • Zobacz też: Kaszuby