Milan Kundera: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
m formatowanie automatyczne
Lillian (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 16:
* Zdrada oznacza opuszczenie szeregu, aby pójść w nieznane.
** Zobacz też: [[zdrada]]
 
==''Życie jest gdzie indziej''==
* Człowiek może być w pełni sobą tylko wtedy, gdy jest w pełni pośród innych ludzi.
 
* Czułość jest lękiem przed wiekiem dojrzałości.
 
* Czułość jest próbą stworzenia sztucznej przestrzeni, w której obowiązuje umowa, że będziemy do tego drugiego zwracać się jak do dziecka.
 
* Czułość rodzi się w chwili, gdy człowiek zostaje wyrzucony na próg dojrzałości i poniewczasie zaczyna uświadamiać sobie zalety dzieciństwa, z których jako dziecko nie zdawał sobie sprawy.
 
* Dom to nie bieliźniarka ani ptak w klatce, ale obecność drugiego człowieka, którego kochamy.
 
* Geniusz liryki to geniusz niedoświadczenia.
 
* Miłość albo jest szalona, albo jej w ogóle nie ma.
 
* Młodość nie zdaje sobie sprawy z tego, jaka to potęga być młodym.
 
* Myślicie, że przeszłość, ponieważ już się stała, jest ukończona i niezmieniona? Ależ nie, jej odzienie uszyte jest z mieniącej się tafty i za każdym razem, gdy się na nią obejrzymy, widzimy ją w innych kolorach.
 
* Nie ma nic piękniejszego niż chwile przed podróżą, chwile, gdy jutrzejszy horyzont przychodzi nas odwiedzić i dać nam swoje obietnice.
 
* Śmierć staje się prawdziwa dopiero wtedy, gdy zaczyna przenikać do człowieka szczelinami starości.
 
* To, co w snach jest najpiękniejsze, to niewiarygodne spotkanie ludzi i rzeczy, które w normalnym życiu nigdy by się nie spotkały.
 
* Życie jest krótkie i okazje, które przepuścimy, nie powrócą.
 
==''Śmieszne miłości''==
* Brzydota ma w naszym świecie swoją funkcję pozytywną. Nikt nie ma ochoty nigdzie dłużej się zatrzymywać, ludzie szybko zewsząd wychodzą i w ten sposób powstaje pożądane tempo życia.
 
* Człowiek idzie przez teraźniejszość z zawiązanymi oczyma. Może jedynie przeczuwać i odgadywać, co właściwie przeżywa. Dopiero później odwiązuje mu się chusteczkę z oczu, a on spojrzawszy w przeszłość stwierdza, co przeżył i jaki to miało sens.
 
* Człowiek to coś więcej niż tylko ciało, które niszczeje, najważniejsze jest przecież dzieło naszego życia, to, co człowiek pozostawia po sobie innym.
 
* Czym jest piekno lub brzydota wobec miłości? Czym jest brzydka twarz wobec uczucia, w którego wielkości odzwierciedla się sam absolut?
 
* Każdy człowiek tworzy jakieś dzieło, choćby nawet najskromniejsze, i że na tym, i tylko na tym polega jego wartość.
 
* Miłość to własnie to, co nielogiczne.
 
* Nawet radość z obecności ukochanego mężczyzny najlepiej przeżywa się w samotności. Gdyby jego obecność trwała bezustannie, istniałaby właściwie jedynie poprzez swoje ustawiczne przemijanie. Zatrzymać ją można tylko w chwilach osamotnienia.
 
* Prawdziwa miłość kończy się śmiercią, i tylko ta miłość, która kończy się śmiercią, jest miłością.
 
* Sensem życia jesst bawić się życiem, a jeżeli życie jest zbyt leniwe, nie pozostaje nic innego jak dać mu lekkiego szturchańca.
 
* Wartość człowieka mieści sie w tym, czym sam siebie przerasta, w tym, czym jest poza samym sobą, czym jest w innych i dla innych.
 
* Żyć na świecie tak długo i przeżyć tak mało - to hańba.
 
==''Księga śmiechu i zapomnienia''==