Stanisław Wyspiański: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Rinfanaiel (dyskusja | edycje) m formatowanie automatyczne |
|||
Linia 1:
'''[[w:Stanisław Wyspiański|Stanisław Wyspiański]]''' (
▲[[Grafika:Stanislaw_Wyspianski.jpg|right|thumb|Stanisław Wyspiański - autoportret]]
* Dola, los, wieczna krzywda człowieka!▼
▲'''[[w:Stanisław Wyspiański|Stanisław Wyspiański]]''' (1869-1907), polski dramaturg, poeta, malarz, grafik i architekt.
** Źródło: ''Klątwa'', wiersz 804, 1899
* Idą posępni,<br />a grają im dzwony.▼
▲*Dola, los, wieczna krzywda człowieka!
** Źródło: ''
* Listopad, to dla Polski niebezpieczna pora?▼
▲*Idą posępni,<br>a grają im dzwony.
** Źródło: ''
* Niech nikt nad grobem mi nie płacze,<br />krom jednej mojej żony.▼
▲*Listopad, to dla Polski niebezpieczna pora?
** Źródło:
* Podejmę może po raz wtóry<br />ten trud, co mnie zabijał.▼
▲*Niech nikt nad grobem mi nie płacze,<br>krom jednej mojej żony.
** Źródło: początek wiersza, 1903
* Skamander połyska, wiślaną świetląc się falą.▼
▲*Podejmę może po raz wtóry<br>ten trud, co mnie zabijał.
** Źródło:
* Teatr mój widzę ogromny.▼
▲*Skamander połyska, wiślaną świetląc się falą.
** Źródło: ''
* Tu mieszka Stanisław Wyspiański i prosi aby go nie odwiedzać.▼
▲*Teatr mój widzę ogromny.
** Opis: tekst słynnej kartki, jaka wisiała na drzwiach Wyspiańskiego, kiedy mieszkał z rodziną przy ul. Krowoderskiej 79
* Umierać musi, co ma żyć.▼
▲*Tu mieszka Stanisław Wyspiański i prosi aby go nie odwiedzać.
** Źródło: ''Noc listopadowa'', scena ''Pod posągiem Sobieskiego''
▲**Opis: tekst słynnej kartki, jaka wisiała na drzwiach Wyspiańskiego, kiedy mieszkał z rodziną przy ul. Krowoderskiej 79
* Zwól z Wiarą wieków podjąć CZYN.▼
▲*Umierać musi, co ma żyć.
** Źródło: ''
▲*Zwól z Wiarą wieków podjąć CZYN.
==''Wesele''==
Linia 39 ⟶ 37:
** Postać: Gospodarz do Poety; akt I, scena 24
* Miałeś, chamie, złoty róg,<br />miałeś, chamie, czapkę z piór:<br />czapki wicher niesie,<br />róg huka po lesie,<br />ostał ci się ino sznur,<br />ostał ci się ino sznur.
** Postać: Chochoł; akt III, scena 38 (ostatnie słowa dramatu)
** Opis: złoty róg symbolizuje utracone szanse
* Niech na całym świecie wojna,<br />byle polska wieś zaciszna,<br />byle polska wieś spokojna.
** Postać: Dziennikarz do Czepca; akt I, scena 1
* Polska to jest wielka rzecz:
** Postać: Poeta do Pana Młodego; akt II, scena 10
* Wyście sobie, a my sobie,<br />każden sobie rzepkę skrobie.
** Postać: Radczyni do Kliminy; akt I, scena 4
* Cóż tam, panie, w polityce?
** Postać: Czepiec do Dziennikarza; akt I scena 1
==''Wyzwolenie''==
* A mu mamy wielką scenę,
** Źródło: akt I, 1903
* Musimy zrobić coś, co by od nas zależało, zważywszy, że dzieje się tak dużo, co nie należy do nikogo.
** Źródło: akt II, 1903
* Nie będziesz wzywał imienia Polski nadaremno!
** Źródło: akt II, 1903
** Opis: parafraza przykazania biblijnego
* Poezjo, precz!!! Jesteś tyranem!!
* Polonez, grany dźwiękiem słów.
** Źródło: akt I, 1903
* Scena wielka otwarta, Kościół Boga czy Czarta.
** Źródło: akt I, 1903
* Strójcie mi, strójcie, narodową scenę!
** Źródło: akt I, 1903
==Cytaty o Stanisławie Wyspiańskim==
* Wielki poeta, który jednocześnie nie był wielkim pisarzem.
** Autor: [[Wacław Borowy]], ''Łazienki a "Noc listopadowa" Wyspiańskiego'', 1918
* Wyspiański jest jednym z największych wstydów naszych, gdyż nigdy nasz podziw nie rodził się w podobnej próżni, oklaski, hołdy, wzruszenia nasze w tym teatrze nie miały nic wspólnego z nami. Jaki był sekret jego triumfu? Wyspiański również zaspokajał potrzeby, ale były to potrzeby jak najdalsze życiu indywidualnemu, potrzeby Narodu. Naród potrzebował posągu. Naród domagał się narodowego dramatu. Naród potrzebował kogoś, kto by w sposób wielki celebrował jego wielkość. Wyspiański przeto stanął przed narodem i powiedział: oto mnie macie! Żadnej małości, sama wielkość i w dodatku z greckimi kolumnami. Został przyjęty.▼
** Autor: [[Witold Gombrowicz]], ''Dzienniki''▼
[[Kategoria:Polscy poeci|Wyspiański, Stanisław]]
▲*Wyspiański jest jednym z największych wstydów naszych, gdyż nigdy nasz podziw nie rodził się w podobnej próżni, oklaski, hołdy, wzruszenia nasze w tym teatrze nie miały nic wspólnego z nami. Jaki był sekret jego triumfu? Wyspiański również zaspokajał potrzeby, ale były to potrzeby jak najdalsze życiu indywidualnemu, potrzeby Narodu. Naród potrzebował posągu. Naród domagał się narodowego dramatu. Naród potrzebował kogoś, kto by w sposób wielki celebrował jego wielkość. Wyspiański przeto stanął przed narodem i powiedział: oto mnie macie! Żadnej małości, sama wielkość i w dodatku z greckimi kolumnami. Został przyjęty.
[[Kategoria:Polscy dramaturdzy|Wyspiański, Stanisław]]
▲**Autor: [[Witold Gombrowicz]], ''Dzienniki''
[[Kategoria:Polscy malarze|Wyspiański, Stanisław]]
[[Kategoria:Architekci|Wyspiański, Stanisław]]
|