Zygmunt Kałużyński: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Zygmunt Kaluzynski by Kubik.jpg|mały|<center>Zygmunt Kałużyński (w 2004)]]

* Sceny damsko-męskie w filmach polskich od dawna już uprawiają znacznie więcej niż widzi się w sławnej zagranicznej „Emanueli”: ''videEmanueli'': „Bezvide końca”''Bez końca'' Kieślowskiego, w którym to filmie Szapołowska leży goła z nogami do góry, poruszając nimi rytmicznie, z partnerem również nagim włożonym między, i trwa to długo, długo, długo, zaś twarze ich wyrażają taką rozpacz, zaś widok jest to tak żenujący, że ja, który uwielbiam pornografię, kino i Szapołowską, wolę jednak w tym czasie patrzeć w podłogę. W „Emanueli”''Emanueli'' dalibóg nie ma więcej, a nawet jest mniej drastycznie, za to elegancko, ze smakiem i na wesoło.

** Źródło: ''Małpa w kapeluszu'', „Polityka”, 1985.

* Typy, od których się nie można oderwać, pomysły, od których film skrzy się, i jeszcze owa rekonstrukcja, na którą tylko częściowo jesteśmy wrażliwi: stare metro nowojorskie, samochody, biura, bary: poezja retro. Ale może jednak jesteśmy wrażliwi: ci przedwojenni, jak ja, którzy za młodu czytaliśmy dawną literaturę amerykańską, zgoła różną od owej powojennej, egzystencjalnej i desperackiej. Właśnie Mark Twain, London, O'HenryO’Henry. Ameryka jeszcze wieku XIX, pełna ruchliwych spryciarzy-fantastów, mistrzów, arcydzieł mistyfikacji, które stawały się rzeczywistością i o których długo potem amatorzy opowiadali z uznaniem, niby o legendach Nowego Świata.

** Opis: o filmie "''Żądło"''.

** Źródło: „Polityka”, 1984.

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Kałużyński, Zygmunt}}