Adam Vetulani: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 34:
* Często wykładał stojąc. Miał wadę wymowy, ale ona po chwili słuchania go przestawała istnieć, ponieważ górę brał sposób oraz styl mówienia, godny mistrza i erudyty. Profesor Adam Vetulani wśród studentów wzbudzał respekt. Średniego wzrostu, siwy, bardzo szczupły, w odbiorze oschły i zasadniczy. Tylko nieliczni mieli odwagę iść do niego na egzamin z historii państwa i prawa polskiego.
** Autor: prof. Wacław Uruszczak, [http://www2.almamater.uj.edu.pl/128/20.pdf Elżbieta Dziwisz: ''Mistrz i uczeń'', „Alma Mater” nr 128]
 
* Dla mojej generacji profesor Vetulani był symbolem szlachetności, nieugiętej postawy, a przede wszystkim prawości. Wspomnienie czasów komunistycznych byłoby jednolicie czarne, gdyby nie rozświetlały je takie postaci, jak Adam Vetulani.
** Autor: prof. Andrzej Białas, [https://dziennikpolski24.pl/rozswietlanie-mroku/ar/2457404 ''Rozświetlanie mroku'', Dziennik Polski, 19 listopada 2001]
 
* Jeszcze chyba jedną postać i jedno wspomnienie muszę wypowiedzieć. W czasach zmagania się o Papieski Wydział Teologiczny, wydział sześćsetletni, bardzo wiele mi pomógł profesor Adam Vetulani. I wielu innych, ale wymieniam jego, bo był mi szczególnie bliski w tych czasach.
Linia 40 ⟶ 43:
* Na pewno na pierwszym miejscu – mistrz Adam Vetulani. Nie ma żadnej wątpliwości. Bez niego właściwie nie byłoby chyba tego człowieka, który w tej chwili siedzi koło pani. On nas zachęcił do pracy naukowej, on nas uczył metody naukowej. On nas uczył, powiedziałbym, zapału do poznawania świata. A równocześnie sam w sobie był legendą.
** Autor: prof. Stanisław Waltoś, poproszony o wymienienie pięciu osób, które miały na niego największy wpływ, i którym najwięcej zawdzięcza, [https://www.youtube.com/watch?v=4iZG2tnRhno Rozmowa z prof. Stanisławem Waltosiem]
 
* Nie było dziedziny w antycznym i średniowiecznym prawie kanonicznym czy w historii uniwersytetów i nauczania prawa w wiekach średnich, do których prof. Vetulani nie wniósłby poważnego dorobku podczas swego długiego życia uniwersyteckiego. Jedno z jego najbardziej interesujących odkryć dotyczyło struktury ''Dekretu Gracjana'', nad którym pracował, będąc zatrzymanym w obozie polskich oficerów w Szwajcarii podczas II wojny światowej, i nie mając do dyspozycji nic w ręku, poza egzemplarzem ''Dekretu'' w wydaniu Friedberga. Prof. Vetulani pozostawił wielką spuściznę pisarską, która stała się bodźcem dla uczonych całego świata.
** Autor: prof. Stephan Kuttner, słowa wypowiedziane podczas otwarcia pierwszej roboczej sesji III Międzynarodowego Kongresu Prawa Kanonicznego w Pampelunie (10–15 października 1976), za: ''Korespondencja Adama Vetulaniego z Miroslavem Boháčkiem'', Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2017, s. 25.